عروسک‌ها در جشنواره تئاتر فجر عاشق می‌شوند

نمایش "عروسک ها عاشق می شوند" کاری از گروه نمایش آوا به نویسندگی و کارگردانی سمانه موسوی از تهران یکی از آثار پذیرفته شده در بخش مسابقه تئاتر خیابانی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است.

سمانه موسوی در رابطه با ایده شکل‌گیری این نمایش به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: دنیای امروز ما آدم‌ها رفته رفته رنگ سیاه به خود گرفته و تلخی‌ها و سیاهی‌هایش لحظه به لحظه بیشتر می‌شود. اما در اوج این تلخی‌ها و سیاهی‌ها، همیشه معیارهایی وجود داشته که انسان را توانسته از سایر موجودات جدا کند، معیارهایی همچون گذشت و عشق که نجات بخش جهان نمایش من است. به دنبال این بودم تا از یک سو این سیاهی‌ها را به گونه‌ای به نمایش بگذارم و از سویی دیگر آن وجه اخلاقی انسان که او را جدا کرده نیز نمایش دهم چرا که نمایش از دید من زمانی شکل می‌گرفت که این سیاهی در مقابل یک سفیدی و پاکی قرار گیرد، در نهایت نیز مجموعه‌ای از این نگاه و تفکرات بود که مرا به خلق "عروسک‌ها عاشق" می‌شوند وا داشت.

او در رابطه با فضا و موضوع نمایش ادامه داد: داستان از عروسک معروف نمایش‌های ایرانی "مبارک" حرف می‌زند که از دنیای عروسک‌ها خسته شده و میل به اختیار و انتخاب در او شکل گرفته و می‌خواهد دنیای آدمیان را تجربه کند. ما این فرصت را به نمایندگی از دنیای آدمیان به او می‌دهیم، در نتیجه مبارک تبدیل به یک آدم می‌شود. اما طولی نمی‌کشد که خستگی‌ها و سیاهی‌های دنیای آدمی او را زده و خسته می‌کند؛ در نتیجه پشیمان و ناامید قصد بازگشت به دنیای خود (دنیای عروسک‌ها) می‌کند. در همین زمان است که با حضور زنی در نمایش، عاشق می‌شود و قدرت عشق نگه دارنده اوست. اما همزمان با این مسئله، او متوجه می‌شود زمان انسان بودن او سر آمده و باید به دنیای عروسک‌ها باز گردد. در نتیجه او به واسطه قدرتی که عشق در او به وجود آورده، به دنبال یک جایگزین برای خود می‌گردد اما نمایش به گونه‌ای پیش رفته که حتی اگر جایگزینی نیز پیدا شد، کاری نمی‌توان انجام داد؛ به عبارتی، دیر شده است. چرا که قبل از پیدا شدن جایگزین، همان زنی که مبارک عاشقش شده بود، خود خواسته و از روی گذشت و فداکاری، به داخل خیمه رفته و جای مبارک تبدیل به عروسک شده است.

این کارگردان جوان تئاتر با اشاره به چگونگی اجرای نمایش، افزود: ما این نمایش را بر طبق الگوی نمایش‌های شادی آور ایرانی طراحی کردیم و در اجرا از ترکیب سیاه بازی و خیمه شب بازی استفاده کردیم. درست است که در هر دو گونه، سیاه به عنوان شخص محور حضور دارد اما یکی در دنیای آدمیان و آن دیگری در دنیای عروسک‌ها حضور دارد. نگاه ما به سمتی بود که می‌خواستیم ببینیم که سیاه و مبارک خیمه شب بازی را اگر در دنیای آدمیان بیاوریم، چقدر تفاوت ایجاد می‌شود. این تفاوت‌ها از دید ما اثر را جذاب و سرشار از کنش‌های گاه و بی‌گاه می‌کرد ، به همین دلیل ترجیح را بر این گذاشتیم از پند و اندرز و شعار دوری کنیم و اینها را تا آنجا که می‌توانیم مورد قضاوت مخاطب قرار دهیم، فکر می‌کنم این ایده و تضاد مسئله‌ای‌ست که هم کشش و هم تنوع و نوآوری ایجاد می‌کند.

موسوی با این یادآوری که موسیقی نیز همواره یکی از تکیه‌گاه‌های اصلی نمایش ایرانی و به ویژه سیاه‌بازی و خیمه‌شب‌بازی است؛ تاکید کرد: همان طور که می‌دانید تماشاگر ایرانی همواره سیاه بازی را با موسیقی‌اش دیده و شنیده اما ما در این نمایش سعی کردیم نوآوری و خلاقیتی از خود نشان دهیم، بنابراین در بسیاری از قطعات معروف روحوضی دست بردیم و سعی کردیم هر یک را در دستگاهی موسیقیایی بگنجانیم. به طور خلاصه می‌توان گفت موسیقی این اثر را سازهای زیادی همچون کمانچه، تمبک، طبل ریز و... ساخت و پرداخت کرده که این امر به شدت در موفقیت اجرای نمایش ما را همراهی کرده است.

حسین ناظمیان پور، مصطفی براتی، رامیار خاطری و نازنین کرمی در این نمایش ایفای نقش می کنند.