جشنواره فجر فقط در تئاتر شهر نیست!
سرویس تئاتر هنرآنلاین: در پی رشد روز افزون سالن‌های خصوصی تئاتر و فعالیت‌های مثبت و خلاقانه این سالن‌ها در جذب مخاطب و گروه‌های تئاتری، حمایت از این تماشاخانه‌ها در جشنواره تئاتر سی و چهارم یکی از رویکردهای مهم مرکز هنرهای نمایشی محسوب می‌شود.
بر این اساس در راستای رویکرد اصلی اداره کل هنرهای نمایشی مبنی بر حمایت و تقویت تماشاخانه‌های خصوصی در دوره مدیریتی جدید؛ در جشنواره امسال بخش جدیدی با عنوان "به علاوه جشنواره تئاتر فجر" اضافه شد و در این بخش تماشاخانه‌های خصوصی با همکاری دبیرخانه جشنواره، رپرتواری از آثار اجرا شده در تماشاخانه خود را در روزهای برگزاری سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر برگزار می‌کنند که تماشاخانه‌های آناهید، ارغنون، باران، دا، سه نقطه، مشایخی، موج نو و تئاتر آفتاب از جمله این تماشاخانه‌های خصوصی هستند.
تماشاخانه ارغنون
ارغنون در ایام برپایی جشنواره تئاتر فجر میزبان 6 اثر نمایشی است. که این نمایش‌ها عبارت هستند از؛ " مهمانسرای دو دنیا" نوشته اریک ایمانوئل اشمیت به کارگردانی رضا سپهری،"جوادیه" به نویسندگی و کارگردانی کهبد تاراج، "فردا" به نویسندگی و کارگردانی امین اسفندیار، "اژدهاک" نوشته بهرام بیضایی به کارگردانی مهدی پورخیاط ، "زن از خاطره عکس می‌گرفت" نوشته فرناز تبریزی به کارگردانی امیر آسانی و "مراسم قطع دست در اسپوکن" نوشته مارتین مکدونا به کارگردانی سیاوش بهادری راد.
ناپدید شدن چهار نفر در محله جوادیه
نمایش "جوادیه" به نویسندگی و کارگردانی کهبد تاراج در روزهای امروز چهارم بهمن‌ماه در چهارمین روز جشنواره در دو نوبت 18 و 19:30 در تماشاخانه ارغنون میزبان تماشاگران تئاتر است.
کهبد تاراج کارگردان نمایش "جوادیه" در رابطه با این اثر نمایشی به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: دو سال و نیم پیش این نمایشنامه را در فضای شهری نوشتم. این اثر روایت‌گر، داستان چهار نفر است که بدون هیچ دلیلی در یک محله می‌میرند. روح آنها به سال 93 بازمی‌گردد و مسائلی را برای مردم امروزی بیان می‌کنند.
او در مورد انتخاب نام این نمایش ادامه داد: ما به طور اتفاقی متوجه شدیم که شبیه این اتفاق رخ داده است و در محله جوادیه، تعدادی از مردم میان سال‌های 63-62 ناپدید می‌شدند و بعد از مدتی می‌مردند. مخصوصا این محله را انتخاب کردم و نام آن را بر نمایش نهادیم.
تاراج افزود: البته این به معنای بد بودن آن محل نیست، اتفاقا برخلاف تصور بسیاری، این مکان محل مناسبی است و افراد مهمی در آن زندگی می‌کردند.
او در مورد اجرای این نمایش بیان کرد: این اثر اجرایی کاملا مینی‌مال خواهد داشت، چراکه بیشتر نمایشی دیالوگ‌محور است. بازی‌ها بیرونی و غلو شده است، زیرا متن آن را ایجاب می‌کند.
احمد جعفری، فهیمه معین، امیر عدل پرور، هومن بنایی در این نمایش ایفای نقش می‌کنند.
سفر اژدهاک در پی انتقام مرگ پدر
نمایش "اژدهاک" نوشته بهرام بیضایی به کارگردانی مهدی پورخیاط در روزهای ششم و هفتم بهمن‌ماه در دو نوبت 18 و 19:30 در تماشاخانه ارغنون روی صحنه می‌رود.
به گفته مهدی پورخیاط کارگردان این اثر نمایشی؛ "اژدهاک" روایت سفر اژدهاک (اژدهاکُش) در پی انتقام مرگ پدر خویش است که در طول سفر خشم و نفرت درونش به‌صورت دو مار بیرون زده از شانه‌های اژدهاک تصویر می‌شود. در طول مسیر این سفر اتفاقاتی مابین اژدهاک با سمبل‌ها و مردمان تحت تأثیر یاما، پادشاه آن سرزمین رخ می‌دهد، این اژدهاک باید چاره‌ای بیندیشد.
در این نمایش شکیب شجره، بنیامین پیروانی، الهام قاسمیان، هانیه کار اندیش، همایون حیدرزاده، بهار امری و صدای صدرالدین شجره گروه بازیگران نمایش "اژدهاک" را تشکیل می‌دهند.
نمایش "قطع دست در اسپوکن"
سیاوش بهادری‌راد که با نمایش "قطع دست در اسپوکن" در بخش به علاوه تئاتر سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در سالن ارغنون به صحنه می رود، با ارائه توضیحاتی در مورد انتخاب نمایشنامه " مارتین مک دونا" گفت: تا پیش از این کار، متن تمام نمایش‌هایم را خودم می‌نوشتم و این نخستین بار است که از فرد دیگری کار اجرا می‌کنم.
او بیان کرد: در آثار این نویسنده روال و نگاه متفاوتی را می‌توان دید، روندی که در این اثر به خوبی قابل مشاهده است. در این کار نماد و نشانه‌ها کلی‌تر است و به لحاظ ظاهر به جای خاصی تعلق ندارد. آنچه برایم اهمیت دارد فرم روایی و دیالوگ‌های عجیبی است که آن را مخاطب تجربه می‌کند که نسخه تکامل یافته کمدی‌های سیاه معاصر و افرادی مانند نیل سایمون و وودی آلن است که در این نمایشنامه تبلور یافته است.
این کارگردان جوان تئاتر در رابطه با اجرای این نمایش گفت: مواردی که در نظر گرفتم مبتنی بر تصویر است تا فرم. این اجرا وفادار به دنیای منحصر به فرد آثار مک دونا است که با توجه به رئالیسم خاصی که خود اثر به کارگردان ارائه می‌دهد و بهره‌گیری از فرم ویژه و جذاب دیالوگ‌ها، فضای غافلگیرکننده و در عین حال باورپذیر متن و تحلیل شکاف‌های ذهنی شخصیت‌های اثر که نمایانگر خصوصیات انسان معاصر است را به تصویر می‌کشد. مسئله‌ای که در بازی‌ها، طراحی‌های دکور، لباس و نور نمود پیدا می‌کند. در این رابطه از فرهنگ‌های دیگر به خصوص سینما کمک گرفتم.
بهادری‌راد در مورد اتخاب بازیگران نمایش نیز بیان کرد: نقش‌های این اثر بسیار سخت و پیچیده است و تنها بازیگران قدر می‌توانند از عهده آن برآیند. حضور فرزین صابونی یکی از نقاط قوت این کار است، او بازیگری است که می‌تواند به خوبی لایه‌های روان‌شناختی درونی شخصیتی را که ایفا می‌کند درک و ارائه دهد.
نمایش "قطع دست در اسپوکن" به کارگردانی سیاوش بهادری‌راد پس از ایام سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر بهمن‌ماه در سالن ارغنون واقع در خیابان حافظ، نوفل لوشاتو، بعد چهارراه رازی، نرسیده به خیابان ولیعصر، کوچه زیبا، پلاک ۱ به صحنه می‌رود.
تئاتر باران
در ایام جشنواره تماشاخانه باران میزبان 9 اثر نمایشی است که نمایش‌های "او شمال من،جنوب،غرب و شرق من بود" نوشته سجاد افشاریان به کارگردانی محمد ولیزادگان، "طوفان" نوشته ویلیام شکسپیر کاری مشترک از ایران و فرانسه به کارگردانی اصغر نوری و کریستوف مرشیان، "حکایت فین به روایت جن جین" به نویسندگی و کارگردانی ابوالفضل حاجی علی خانی، "الجزایر" به نویسندگی و کارگردانی میلاد فرج‌زاده، "امپرسیون جیغ بنفش" نوشته پیام لاریان به کارگردانی محمد صادق ذوقی، "صندلی‌ها" نوشته اوژن یونسکو به کارگردانی حسین رحیمی، "کمدی اتفاقات" نوشته ادواردو دفیلیپو به کارگردانی میثم عبدی، "مده آ" نوشته مهدی شیخوند کاری مشترک از ایران و ایتالیا به کارگردانی کلارا کورونا و مهدی شیخوند و "مضحکه شبیه قتل" به نویسندگی و کارگردانی حسین کیانی از جمله این آثار نمایشی هستند.
وقتی جن ها راوی قتل امیرکبیر می شوند
نمایش "جن به روایت جن جین" به نویسندگی و کارگردانی ابوالفضل حاجی علی خانی امروز چهارم بهمن‌ماه در دو نوبت 18 و 20 در تئاتر باران روی صحنه می رود.
ابوالفضل حاجی علی‌خانی در رابطه با روند شکل‌گیری این اثر نمایشی به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: به دلیل ارادتی که به امیرکبیر دارم همواره به دنبال فرصتی بودم که داستان زندگی امیرکبیر را روی صحنه ببرم. اگرچه زندگی امیرکبیر به کرات از سوی نویسندگان مورد توجه قرار گرفته است اما اکثرا با رویکردی تراژیک به این موضوع پرداخته‌اند، اما من تصمیم داشتم از این روایات فاصله بگیرم و برای تاثیرگذاری بیشتر به سمت کمدی سیاه رفتم.
او با اشاره به فضا و موضوع نمایش ادامه داد: نمایش "فین به روایت جن جین" درباره تلاش چند جن است که در روز قتل امیرکبیر شاهد ماجرای قتل هستند و قصد دارند تا جزئیات این اتفاق و ماجراهای فاش نشده آن واقعه را به نمایش بگذارند و چون قابل دیدن نیستند به دنبال چند انسان رفته و با ارتباط برقرار کردن با آنها ناگفته‌های این اتفاق شوم در تاریخ را بازسازی می‌کنند.
کارگردان نمایش "حکایت فین به روایت جن جین" با این توضیح که این نمایش را به شیوه نمایش‌های ایرانی برای اجرا تنظیم کرده‌ایم، در رابطه با فرم و شیوه اجرای نمایش ادامه داد: در این نمایش به ظاهر شاد از رقص و ترانه‌خوانی، سیاه بازی و تخت حوضی استفاده کردیم اما به طور قطع نمی‌توان عنوان تخت حوضی یا سیاه بازی را برای این اجرا در نظر گرفت. علاوه بر این از تکنیک‌های دیگر گونه‌های نمایش ایرانی هم استفاده کردم تا ۱۰۰ دقیقه نمایش باعث به وجود آمدن رخوت در تماشاگر نشود.
مجید آهنگران، مقداد اسلامی، محسن زرآبادی، میرنادر مظلومی، فاطمه سرلک، مرتضی علیدادی، مهدی ذاکر حسینی بازیگران این نمایش هستند.
"کمدی اتفاقات" نمایشی روشنفکرانه
نمایش "کمدی اتفاقات" نوشته ادواردو دفیلیپو به کارگردانی میثم عبدی در هشتم بهمن ماه در دو نوبت 18 و 20 در تئاتر باران روی صحنه می رورد.
میثم عبدی با اشاره به اینکه این نمایش ششمین اثر از گروه تئاتر "اشتباهات" است به خبرنگار هنرآنلاین گفت: این اثر در ادامه کارهای دیگر ماست. علت نام‌گذاری آن نیز بر این اساس بوده که اولین نمایشی است که بر اساس کمدی "اشتباهات" شکسپیر تولید کردیم، بخاطر همین اسم گروهمان "اشتباهات" شد.
او ادامه داد: اسم نخستین نمایش ما که بر اساس نمایشنامه اشتباهات بود "افتضاحات" بود. ما طبق اتفاق‌های جالب تاریخ جلو رفیتم، به همین دلیل نمایش‌های "ارتباطات" را بر اساس داستان اختراع تلفن، "اکتشافات" را طبق داستان کشف آمریکا، "ارتفاعات" را بر حسب داستان اختراع هواپیما و کمدی "استشمامات" را بر اساس بینی گوگل تولید کردیم. اکنون نمایش "اتفاقات" بر اساس نمایشنامه کمدی "هنر تئاتر" نوشته "ادواردو دفیلیپو" ترجمه آقای داریوش مودبیان شکل گرفته است.
عبدی با تاکید بر تغییرات بسیار این نمایشنامه عنوان کرد: این اثر به فضای کارهای ما نزدیک بود، به همین دلیل آن را دراماتورژی کردیم و با تغییرات بسیاری به صحنه بریدم. نمایشنامه "اتفاقات" با نمایشنامه "هنر تئاتر" بسیار تفاوت دارد. ما آن را با توجه به فضا و سلیقه خودمان آدابته کردیم. چراکه هر متنی را که از آن بهره می‌بریم به اثری برای خودمان تبدیل می‌کنیم.
این کارگردان تئاتر، با تاکید بر نگاه خاص گروه تئاتر"اشتباهات" به موضوع کمدی بیان کرد: بسیاری از کمدی‌هایی که این روزها اجرا می‌شوند، به سمت کمدی آزاد می‌روند، من مخالف این کمدی نیستم، اما این به معنای آن نیست که با شنیدن این عنوان، تصور کنیم قصد خنداندن صرف تماشاگران را داشته باشیم. دغدغه ما کمدی روشنفکرانه است، کمدی که حرفی برای گفتن دارد، ممکن است لبخندی بر لبان تماشاگرانش ایجاد کند، اما در عین حال مخاطبانش را به فکر وادار می‌کند. کمدی مانند راه رفتن بر لبه تیغ است.
عبدی افزود: مخاطبان ما کلام دوست دارند اما ما تلاش کردیم تا در "کمدی اتفاقات" را به سمت کمدی موقعیت بردیم. بر این اساس بازی بازیگران بیشتر به چشم می‌خورد. نمایش ما فرمالیستی است و میزانسن و سبک آن برای گروه تئاتر اشتباهات است و مواقعی به سمت گروتسک می‌رویم. این نمایش کمدی سیاسی - اجتماعی است.
عباس جمشیدی، فریبا امینیان، منوچهر رمضانی، منصور اسکندری، سینوره کفاش طلب، امین قاضی، مهدی مجنونی، اسماعیل باستانی، امیر عضد در این نمایش ایفای نقش می کنند.
˝مضحکه شبیه قتل˝ روایت پرمخاطره‌ترین مقطع تاریخ ایران
نمایش " مضحکه شبیه قتل" به نویسندگی وکارگردانی حسین کیانی یازدهم بهمن ماه ساعت 20 در تماشاخانه تئاتر باران روی صحنه می رود.
حسین کیانی، نویسنده و کارگردان "مضحکه شبه قتل"، در رابطه با این اثر نمایشی گفت: "مضحکه شبیه قتل" از جمله نمایشنامه‌هایی بوده که همواره دوست داشته‌ام به بازتولید آن دست بزنم، چرا که ضرورت نوشتن این نمایشنامه هنوز هم در جامعه ما وجود دارد. از سوی دیگر، اجرای هر نمایشنامه‌ای بر اساس ضرورت‌هایی که در طول زمان به وجود می‌آید، ممکن است با تغییراتی همراه باشد. به همین دلیل من هم نمی‌خواستم همان نمایش پیشین را با تکراری نعل به نعل دوباره به اجرا درآورم. بنابراین اجرای کنونی این نمایش، با تغییراتی در متن و کارگردانی همراه خواهد بود؛ کاراکترهای فرعی اجرای گذشته در این اجرا به کاراکتر اصلی تبدیل شده و کاراکتری دیگر نیز به نمایشنامه اضافه شده است. اجرای "مضحکه شبیه قتل" در سال 82، در سالنی کوچک بود اما اجرای کنونی در سالن اصلی تئاتر شهر است و همین تفاوت موجب ایجاد تغییراتی در طراحی صحنه و میزانس‌ها شده و نمایش از نظر بصری تفاوت چشمگیری پیدا کرده است. بی‌شک تماشاگرانی که اجرای گذشته را دیده‌اند، با با پایان بندی متفاوت و اساسا متن دیگری روبه رو خواهند بود.
کیانی همچنین در توضیح بیشتر راجع به نمایش "مضحکه شبیه قتل" افزود: این نمایش روایت یکی از پرمخاطره‌ترین مقاطع تاریخ ایران است؛ کشته شدن ناصرالدین شاه به دست میرزا رضا کرمانی، آغازگاه مقطعی تاریخی است. تاریخ نگاری جدید نیز به این رویداد مهم کم توجه نبوده است. پس از این رویداد است که در جامعه دو دسته به وجود می‌آید، دسته‌ای که خواهان برجای ماندن شرایط موجودند و دسته‌ای دیگر که خواهان تجددند. کاراکترهایی در این نمایش حضور دارند که نمایندگان چنین تفکراتی اند.
خانه نمایش دا
در ایام برپایی جشنواره خانه نمایش دا میزبان 5 نمایش "بار" به نویسندگی و کارگردانی گلاره ریحانی، "من شاه ریچارد بودم" نوشته کیوان سررشته به کارگردانی محمد عاقبتی، "لطفا به این سیب دست بزنید" به کارگردانی شایان فیروزی، "آنالیز" به نویسندگی و کارگردانی سیما شیبانی و "جنی" نوشته فرشاد جعفری به کارگردانی بهنام احمدی است.
من شاه ریچارد بودم
نمایش "من شاه ریچارد بودم" نوشته کیوان سررشته و کارگردانی محمد عاقبتی یکی از نمایش‌های خانه نمایش "دا" در ایام جشنواره تئاتر فجر است. محمد عاقبتی درباره این نمایش به هنرآنلاین گفت این نمایش قسمت دوم از تریولوژی آثار شکسپیر است. این کار اقتباسی آزاد از این آثار است. کار قبلی‌ام، "هملت؛ شاهزادهٔ اندوه" نوشته محمد چرمشیر با بازی افشین هاشمی بود. این بار نیز نمایش دو شخصیت خواهد داشت که افشین هاشمی "شاه ریچارد" را ایفا می‌کند. سهیل زهرابی دیگر بازیگر این نمایش است و چند کاراکتر متفاوت را ایفا می‌کند.
این کارگردان با بیان توضیحاتی در رابطه با خوانش این متن گفت: در خوانش "من شاه ریچارد بودم" به دنبال چیزی بودیم، که بتواند دریچه‌ای که ما می‌خواستیم را به روی مخاطب باز کند. ایده‌هایی در مورد آن داشتیم، از جمله آنکه تک نفره باشد، به شکل مونولوگ اجرا شود و چیزهای پررنگ از متن شکسپبر داشته باشد و متن این اجازه را به ما می‌داد. با توجه به آشوب‌های منطقه خاورمیانه آن مناسب دیدیم و به سمت اجرای آن رفتیم. تفاوت آن با متن قبلی آنست که کمتر قصه‌گو است و در آن ویدئو، صدا و... وجود دارد.
نمایش "من شاه ریچارد بودم" به کارگردانی محمد عاقبتی از ۳ تا ۵ بهمن ماه در دو سانس ۱۸ و۳۰ : ۲۰ در خانه نمایش "دا" اجرا می‌شود.
تماشاخانه سه نقطه
دو سالن خسرو شکیبایی و استاد رکن الدین خسروی تماشاخانه سه نقطه در ایام برگزاری جشنواره تئاتر فجر میزبان 8 اثر نمایشی است که این نمایش‌ها عبارت هستند از؛"بیا با هم حرف بزنیم" به نویسندگی و کارگردانی سلیم باشکوه،"باغ وحش شیشه ای" نوشته تنسی ویلیامز به کارگردانی علی اصغر حسینی، "کمد دیواری" نوشته کیوان میرمحمدی به کارگردانی کاوه مرحمتی، "سوءتفاهم" نوشته آلبرکامو به کارگردانی محمد مهدی شاهی، "ازدواج های مرده" نوشته آزیا سرتچ تودوروویچ به کارگردانی امیر حسین گلشنی، "سه چهار روزی که امیر خونه نبود" نوشته رضا گشتاسب به کارگردانی فضل اله عمرانی ،"آشوییتس" به نویسندگی و کارگردانی شهرام ابوالقاسمی و "موچه ها" به نویسندگی و کارگردانی احسان عزتی و ع.علوی .
دعوای زن و شوهری در یک کمد دیواری
نمایش "کمد دیواری" نوشته کیوان میر محمدی به کارگردانی کاوه مرحمتی با بازی فهیمه معین و کاوه مرحمتی در روزهای ششم و هفتم بهمن ماه در دو نوبت 18 و 20 در سالن استاد خسرو شکیبایی روی صحنه می رود.
این نمایش زندگی زوجی به نام آرش و نازی را روایت می‌کند که بر سر مسائل ریز و درشت زندگی‌شان بحث و جدل‌های سخت و سنگینی با هم دارند. امشب شبی است که آنها می‌خواهند به مهمانی بروند ولی همچنان با هم قهر هستند و سر مواضع‌شان پافشاری می‌کنند. اما نازی موضوعی را برای آرش فاش می‌کند که او را به مرز جنون می‌رساند.
کاوه مرحمتی کارگردان و بازیگر نمایش "کمد دیواری" در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این نمایش گفت: نمایشنامه "کمد دیواری" نوشته کیوان میرمحمدی است و سومین یا چهارمین متنی‌ست که نوشته است. با کیوان میرمحمدی پیش از این آشنایی داشتم، ضمن این که درجشنواره تئاتر فجر با نمایش "اسب آبنوس" جایزه بهترین نمایشنامه جشنواره را ازآن خود کرده بود. زمانی که متن نمایش "کمد دیواری" را خواندم بسیار از آن خوشم آمد و تصمیم گرفتم آن را به صحنه ببرم.
او در ادامه گفت: بیشتر من را در تئاتر به عنوان ویدئوآرتیست می‌شناسند و "کمد دیواری" دومین کار کارگردانی من است. در واقع می‌توانم بگویم که این کار محصول زحمات همه دوستان من است، چرا که پروسه طولانی برای یافتن بازیگر داشتیم تا هم با بازیگر مقابل هماهنگ باشد و هم لایه‌های زیرین نمایش را بتواند درست در بیاورد. این نمایش طنز خاص و زیر پوستی دارد و روی یک لبه حرکت می‌کند. از آنجایی که کمد دیواری روایت دعوای یک زن و شوهر است و چون این دعوا بی‌فایده است، بنابراین ناخودآگاه طنزی در آن دیده می‌شود که برای رسیدن به آن زمان بسیاری صرف شد. در واقع این طنزباید در بازی‌ها اتفاق می‌افتاد. خوشحالم که نمایش بازخورد خوبی از تماشاگران دریافت کرده و این نشان می‌دهد که اتمسفر مدنظرما ایجاد شده و آن چیزی که انتظار داشتیم اتفاق افتاده است.
مرحمتی با بیان این که اتفاقاتی که در "کمد دیواری" رخ می‌دهد برای مخاطب قابل لمس و ملموس است اظهار کرد: آشنایی من و میرمحمدی به کار قبلی وی به نام "دزدها به چه می‌اندیشند" باز می‌گردد که من بازیگر نمایش وی بودم .آن چه که باعث شد من به سراغ فضای نویسندگی میرمحمدی بروم و در ذهنم بماند، چند نکته است که دغدغه‌ام بود. اول این که به شدت کاراکترهای نمایش وی معاصرند و حس می‌کنی آن‌هارا دیده‌ای، برایت قابل باور و ملموس هستند. دوم بسیار با جزئیات پرداخت می‌کند، ما برای این کار چند بار متن را بازخوانی کردیم، اما این حس همیشه دیده می‌شود. در واقع کاراکترهای نمایش کیوان میرمحمدی قابل لمس هستند و با نگاهی به اطراف به این آدم‌ها بر خواهید خورد. نکته بعدی روابط بین انسان‌هاست که دغدغه من را شکل می‌دهد. زندگی ما بدون روابط آدم‌ها شکل نمی‌گیرد. کیفیت زندگی ما با همین روابط در همه جای دنیا پیش می‌رود و اگر کیفیت زندگی فرق می‌کند، مهم‌ترین شاخصه تاثیرگذار آن روابط انسان‌هاست و در نمایشنامه کیوان میرمحمدی بسیار زیاد، آگاهانه یا غریزی به آن پرداخته شده است و حس می‌شود که این موضوع برای نویسنده نیز مهم است.
کارگردان نمایش "کمد دیواری" در ادامه درباره مهم‌ترین ویژگی این نمایش بیان کرد: به نظرم نمایشنامه بسیار خوش ریتمی است و تکنیک نویسندگی خوبی دارد، از سوی دیگر کاملا بی‌ادعا و راحت‌الفهم است. درست است که به این مسائل پرداخته اما در این چند اجرا طیف مختلفی از آدم‌ها آمده‌اند و همه به آنچه اتفاق افتاده عکس‌العمل داشتند و این نشان می‌دهد که توانسته فضا را درست انتقال بدهد.
بازیگر نمایش "زن، مرد" با اشاره به سبک رئالی که برای این نمایش در نظر گرفته شده است افزود: سبک اجرایی ما کاملا رئال است، اما طراحی خاصی برای آن داشتیم. از آنجایی که فارغ‌التحصیل رشته گرافیک هستم، تصویر صحنه برایم مهم بود و این درطراحی صحنه دیده می‌شود. بازی‌های این نمایش کاملا رئال است، اما طراحی صحنه به این شکل نیست. در واقع تصویر خاص‌تری نسبت به رئال بودنش دارد. از سوی دیگر برداشت دیگرم این بود که موضوع نمایش حول دعوای این زوج می‌گردد و در شهرهای بزرگ، خیلی زندگی‌ها خصوصی و شخصی نیست. شما در یک آپارتمان به راحتی صدای همسایه خود را می‌شنوید، در واقع قصد داشتم این شفافیت باشد و از سوی دیگر آنچه وجود دارد خیلی دیده نشود. شما در این نمایش اتاقی را می‌بینید که هست، اما در عین حال نیست، کمدی که وجود دارد، اما دیده نمی‌شود و این پررنگ شده است.
مرحمتی در پاسخ به این سوال که با توجه به این که در عرصه تئاتر بیشتر او را با ویدئو گرافیک‌هایش می‌شناسند، چقدر از این امکانات در نمایش خود بهره گرفته است گفت: آنچه که برایم اهمیت داشته است مدیا نیست، بلکه ایده‌هایی اجرایی است. کارهایی که در تئاتر انجام دادم خیلی جنبه آرت ندارد مثلا در کار "فرکانس" مرتضی میرمنتظمی ماهیت ویدئو از بین رفته و بخشی ازصحنه شده است و یک ابزار دکور است با قابلیت بالا. درواقع قاب صحنه برای من نوعی تصویر است. به جز فضای کار بازیگران و طراحی میزانسن، این قاب برای من تصویر کلی از یک فضاست و جاهایی به شکل تصویری میزانسنها اتفاق افتاده است. سعی کردم تصویر کارتاثیرگذار باشد.
او در پایان درباره استفاده درست از ویدئو گرافیک در نمایش‌های امروز خاطرنشان کرد: وقتی جدی‌تر وارد این فضا شدم و جدی‌تر کار کردم، دیدم کارهایی که ویدئو دارند بسیار زیاد است ومتاسفانه درست از آنها استفاده نشده است. کار، فرم کلی و ساختار کلی دارد و ممکن است که برای هر نمایشی این سبک جواب ندهد، بنابراین نباید به صرف تکنیک روز و جذاب حتما از آن استفاده شود. به نظر می‌رسد، یک مقداری هیجان‌زدگی در استفاده از این تکنیک دیده می‌شود. این ابزار باید به کلیت کار کمک کند و درخدمت کار باشد.
"آشوییتس" نمایشی با دغدغه های انسانی
سالن خسرو شکیبایی تماشاخانه سه نقطه همچنین از ششم تا نهم بهمن ماه در دو نوبت 19 و 21 میزبان نمایش "آشوویتس" به نویسندگی و کارگردانی شهرام ابوالقاسمی است. نمایشی که به گفته کارگردان آن؛ پس از کسب جوایز بسیار از جشنواره فجر سال ۸۱ بعد از ۱۳ سال اکنون توانسته به کمک تماشاخانه‌ای خصوصی اجرای عموم بگیرد.
شهرام ابوالقاسمی نویسنده و کارگردان این اثر نمایشی به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: ۱۳سال پیش زمانی که دانشجوی دانشگاه پلی‌تکنیک بودم نمایشنامه "آشویتس" را نوشتم و در بخش دانشگاهی جشنواره فجر سال ۸۱ شرکت داده شد و جوایزی را در بخش طراحی صحنه، موسیقی، نمایشنامه، کارگردانی و .... به خود اختصاص داد. همچنین نمایش ما به عنوان اثر منتخب از دیدگاه تماشاگران و هیئت داوران شناخته شد.
او در رابطه با تغییرات ایجاد شده در این نمایش نسبت به ۱۳ سال گذشته، خاطرنشان کرد: از آنجا که این نمایش برای اولین بار در تالار مولوی اجرا شده بود و تماشاخانه سه نقطه به نسبت تالار مولوی فضای کوچکی دارد، به همین دلیل دکور نمایش که در ابتدا یک سازه فلزی بزرگ بود دچار تغییر شد، ضمن اینکه بازیگر زن و آهنگ‌ساز این نمایش هم تغییر کرده و ما در این نمایش موسیقی زنده نداریم.
ابوالقاسمی در رابطه با موضوع نمایش نیز یادآور شد: ایده و تفکر نمایش "آشوویتس" اگرچه متعلق به ۱۳ سال گذشته است اما مسئله‌ای که وجود دارد این است معضلات اجتماعی نظیر بحران زیست محیطی و جنگ که در این نمایش به آن پرداخته می‌شود همچنان وجود دارد و این معضلات حتی نسبت به سال‌های گذشته بیشتر شده است و این البته درد جامعه جهانی است که معضلات ما نسبت به ۱۳ سال گذشته نه تنها کمتر نشده است بلکه به شکل تاسف آوری تشدید شده است.
این کارگردان تئاتر با اشاره به خط داستانی این اثر نمایشی، ادامه داد: این نمایش روایت‌گر زندگی سه دانشجو است که در خانه‌ای در حومه تهران اقامت دارند و اتفاقاتی در یک شب، زندگی آنها را دستخوش تغییراتی می‌کند. البته زندگی این سه دانشجو بهانه‌ای است برای طرح دغدغه‌هایی که انسان‌ها با آن دست به گریبان هستند.
ابوالقاسمی در رابطه با فرم و چگونگی اجرای این نمایش، خاطرنشان کرد: نمایش "آشوویتس" در واقع یک تئاتر اجتماعی است که به صورت رئالیستی اجرا می‌شود. البته بسیاری از منتقدان از جمله پروفسور احمد کامیابی مسک بعد از تماشای این نمایش، آن را اولین نمایش ناتورالیستی در ایران تشخیص دادند.
حمیدرض اهدایتی، محسن بابایی، صادق حیدری، شفق خانی، آیلین نمازی، ریما طهماسبی بازیگران این نمایش هستند.
نمایشی برای مخاطب عام
نمایش "سوءتفاهم" اثر آلبر کامو نویسنده فرانسوی به کارگردانی محمدمهدی شاهی از نهم تا یازدهم بهمن ماه در دو نوبت 18 و 20 در سالن خسرو شکیبایی تماشاخانه سه‌نقطه روی صحنه می‌رود.
محمدمهدی شاهی درباره علل انتخاب این متن برای اجرای صحنه‌ای به خبرنگار هنرآنلاین، گفت: "سوءتفاهم" کامو از نظر من بهترین نمایشنامه او محسوب می‌شود، چرا که به حال و روز جامعه بشری می‌پردازد و شخصیت‌های روی کره زمین را با افکار و عقاید مختلف به نمایش می‌گذارد.
او ادامه داد: داستان "سوءتفاهم" درباره مادر و دختری است که در یک مسافرخانه زندگی می‌کنند. مسافرخانه به ظاهر سوت و کوری که هر از گاهی مشتری در آن دیده می‌شود و این مادر و دختر به طمع به دست آوردن پول بیشتر، مشتری را به قتل رسانده و جسد او را به داخل رودخانه می‌اندازند. تا اینکه پسر جوانی وارد این مسافرخانه شده و بعد از آن که او را نیز می‌کشد، متوجه می‌شود که آن پسر همان پسری است که سال‌ها پیش او را از دست داده بود و... در این نمایش یک شخصیت خدمتکار نیز وجود دارد که خود کامو اشاره‌ای به آن ندارد که این زن نمادی از تقدیر است یا موضوع دیگری را در نظر داشته، اما ما مستقیم روی جنبه تقدیر کار کردیم.
شاهی درباره ویژگی این نمایش عنوان کرد: در "سوءتفاهم" سعی کردیم روی جنبه‌های فرد، دنیا و افکار پوچ آدم‌ها و واکنش افراد در شرایط مختلف کار کنیم و بیشتر داستان به بعد از قتل پسر جوان می‌پردازد. در واقع ما خیلی درگیر درام نیستیم و به وجدان بعد از قتل، موضوعی که کامو نیز به آن پرداخته است اشاره داریم. کامو از طریق نمایشنامه، خطر فردگرایی افراطی و سوءتفاهم‌هایی را مشخص می‌سازد که وقتی انسان‌ها بنابر قصد متقابل صحبت می‌کنند، از پی هم می‌آیند. ضمن اینکه سبک اجرایی که پیش گرفتیم نیز سبکی مینیمالیستی است.
این بازیگر و کارگردان درباره تفاوت این اجرا با سایر اجراهایی که از نمایش "سوءتفاهم" انجام شده، اظهار کرد: فرم نمایش را خیلی تغییر ندادیم و دراماتورژی هم روی آن صورت نگرفته است. ما تنها روی بازی‌های قاب عکسی کار کردیم و تغییراتی که انجام دادیم در مقایسه با سایر اجراهایی که از "سوءتفاهم" کامو شده بود بیشتر روی نوع میزانسنها، طراحی صحنه، دکور و... است.
او در ادامه درباره این نمایش افزود: از آنجایی که خود کامو نیز در این نمایش مخاطب عام را در نظر گرفته و موضوعی را که انتخاب کرده موضوعی است که قشر عام جامعه را با خود درگیر می‌کند ما نیز خیلی روی مخاطب خاص تمرکز نکردیم و بیشتر برای مخاطب عام این کار را به روی صحنه می‌بریم.
شاهی همچنین درباره بازیگران این نمایش گفت: بازیگران ما از گروه‌های مختلف تئاتری انتخاب شدند و تجربه تئاتری دارند. البته برای من هم مهم بود بازیگری که با او کار می‌کنم درک درستی از صحنه داشته باشد و بازیگران را آزاد گذاشتم تا به صورت فردی و گروهی خلاقیت‌های خود را بروز داده و حتی خودشان میزانسنها را طراحی کنند. آزاد و راحت اجرا کردن بازیگر روی صحنه از اولویت‌های اول من در هر نمایش است.
او در پاسخ به این سئوال که حضور بازیگران سینما و تلویزیون چقدر می‌تواند در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد، نیز گفت: اینکه بازیگران سینما و تلویزیون به تئاتر روی آورده‌اند، خوب است و می‌تواند بسیار در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد. اما این تاثیرگذاری آنقدر نیست و گاهی می‌تواند خطرآفرین بوده و به بدنه اصلی تئاتر لطمه نیز وارد کند، چرا که گاها دیده می‌شود کارهایی که با بازیگران نام آشنا به روی صحنه برده می‌شوند نه تنها کارهای شاخصی نیستند بلکه کارهای سردستی و ساده‌ای هستند و این باعث می‌شود که مخاطب به نوعی فریب خورده و آن بازخوردی که باید تئاتر برای فرهنگ‌سازی درست به مخاطب داشته باشد را ندارد و حتی این از مخاطب گرفته هم می‌شود. در واقع عده‌ای با انتخاب متن‌های ساده و دسته اولی و تنها با حضور و استفاده از نام بازیگران می‌خواهند مخاطب را به سالن‌های تئاتر بکشانند که این اتفاق خوشایندی برای تئاتر نخواهد بود.
فرزانه زینتی، سحر ستوده، یاسمین فهبد، محمد مهدی‌شاهی و امیر ساعتچی در این نمایش ایفای نقش می کنند.
تماشاخانه مشایخی
در ایام جشنواره تماشاخانه مشایخی میزبان 6 اثر نمایشی است که عبارت هستند از؛ "شبی بیرون از خانه" نوشته هارولد پینتر به کارگردانی مشترک فرید قادرپناه و رامین معصومیان، "نارنجیغ" نوشته رضا سجادیان به کارگردانی بهادر آذری، "خونه ما" به نویسندگی و کارگردانی سمن قناد، "شام کوتاه کریسمس" به نویسندگی و کارگردانی امید طاهری،"آوریل 1912" به نویسندگی و کارگردانی مشترک فرید قادر پناه و رامین معصومیان و "قایقانع" نوشته محمدرضا سجادیان به کارگردانی بهادر آذری.
نمایشی ساده اما پایبند به اصول
نمایش "شبی بیرون از خانه" نوشته هارولد پینتر به کارگردانی مشترک فرید قادرپناه و رامین معصومیان امروز چهارم بهمن ماه ساعت 18 در تماشاخانه مشایخی روی صحنه می رود.
فرید قادر پناه یکی از کارگردانان این نمایش در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این نمایش و چگونگی روند اجرای آن گفت: 11 ماه پیش به همراه رامین معصومیان تصمیم گرفتیم، روی این محتوا که به نوعی آسیبی اجتماعی است کارکنیم. ما بر اساس محتوا چند نمایشنامه را بررسی کردیم، در نهایت دیدیم که "شبی بیرون از خانه" هارولد پینتر با آنچه مد نظر ما است مطابقت بیشتری دارد. آن را پیش از این نیز خوانده بودیم، بنابراین تصمیم گرفتیم که نمایش را به روی صحنه ببریم.
وی درباره انتخاب اثر هارولد پینتر بیان کرد: ملاک ما برای این کار نمایش پینتر نبود که با این نیت بخواهیم کار کنیم. محتوا برایمان مهم بود. تفاوت این نمایش با دیگر آثار پینتر نیز این بود که سکوت و اضطراب خیلی در آن دیده نمی‌شود و کلا متفاوت است. ابتدا عنوان آن را ساعت 12 گذاشتیم ولی با وجود تفاوت‌های زیادی که متن ما با نمایشنامه پینتر دارد، قبول نکردند که برداشت یا اقتباسی از پینتر را استفاده کنیم، در نهایت نام پینتر به عنوان نویسنده نمایش استفاده شد.
قادر پناه ادامه داد: در ترجمه‌های مختلف این اثر پینتر، فیلمنامه ذکر شده و عنوان شده که برای تصویر نوشته شده است. اما این که چرا ما برای اجرا انتخاب کردیم یکی از دلایل عمده‌اش این بود که تاکنون این نمایش اجرا نشده بود و تنها در سال 1960 خود پینتر یک بار آن را بازی و کارگردانی کرده بود و دیگر در هیچ جای دنیا اجرا نشده است و این برای ما ملاک بود.
کارگردان این نمایش با اشاره به اینکه قصد نداشتند یک اثر به نام پینتر کار شود افزود: ما در بخش اول نمایش سعی کردیم دین خود را به پینتر ادا کنیم و آن بازی‌هایی که احتیاج بود، میزانسنها و... را در همان بخش رعایت کردیم، تا هم ادای دین به او باشد، هم منتقدان از دیدن نمایش راضی باشند و بدانند که ما نیز می‌توانیم یک نمایش پینتری کار کنیم، اما قصدمان این نبوده است.
وی در پاسخ به این سوال که چقدر براساس سبک‌های رایج این نمایش را به روی صحنه برده است گفت: من با این تقسیم‌بندی که برای سبک‌ها ایجاد شده است، مشکل دارم. پینتر خودش این نمایش را نوشته و کارگردانی کرده و دیدگاه خود را داشته است، اما چرا من نیز باید با همان روش اجرایی کار کنم، ضمن اینکه اگر قرار باشد، من نیز همان کاری را انجام دهم که او انجام داده دیگر اتفاق جدیدی در تئاتر رخ نداده و خسته کننده خواهد بود.
قادر پناه با اشاره به موضوع این نمایش نیز عنوان کرد: ما بسیار روی این موضوع تحقیق کردیم. در نهایت به انجمن ترک وابستگی‌های ناسالم برخوردیم که نگرانی‌های موجود و وابستگی‌هایی که به هر دو طرف آسیب می‌زند را بررسی می‌کند. برای ما مهم بود که موضوعی را به روی صحنه ببریم که تاکنون کسی روی آن کار نکرده است . ضمن اینکه این همه وسواس و نگرانی بالاخره روزی به یک آسیب اجتماعی تبدیل می‌شود و ناهنجاری بوجود می‌آورد و جای پرداختن به آن خالی بود. کنترل بیش از اندازه جلوی اجتماعی بودن افراد را می‌گیرد، این بیماری کاملا پنهان است و بسیار در سطح جامعه دیده می‌شود، نگرانی خانواده قدرت تصمیم‌گیری را از فرد می‌گیرد و باعث می‌شود در اجتماع با مشکل روبه رو شود.
این کارگردان جوان در پاسخ به این سوال که چرا این نمایش از حضور دو کارگردان بهره می‌برد گفت: ما طی یک پروسه زمانی چند ساله با هم کارهای مختلفی را به روی صحنه بردیم و نتیجه اولین اجرای عموم ما نمایش "شبی بیرون از خانه" است. ما یک تیم هستیم، که ایده‌های نزدیک به هم داریم و تصمیم گیرنده نهایی نیز این تیم است و با هم کار می‌کنیم؛ ضمن اینکه کار تیمی کردن، مزیت‌های بسیاری دارد و پیش برنده است.
قادر پناه درباره مهم‌ترین ویژگی نمایش "شبی بیرون از خانه" نیز اظهار کرد: مهم‌ترین ویژگی این نمایش این است که شما هر زمان از نمایش که بخواهید، می‌توانید نمایش را نگه دارید، بدون این که دچار شلختگی یا درهم امیختگی شود. ضمن اینکه این نمایش سرشار از قاب‌های زیباست، چرا که میزانسن دارد و هیچ کجایی از نمایش ماسکه نیست. ما سعی کردیم باتوجه به سالن موجود قاب و میزانسنها دارای اهمیت باشد. از سوی دیگر بازیگران این نمایش می‌دانند روی صحنه چه می‌کنند. بداهه‌های ما در زمان تمرین شکل گرفته و به یک واحد رسیدیم که دیگر تغییر نمی‌یابد. در نتیجه در این نمایش همه چیز مرتب است.
مریم قربانیان، فرهاد مهر خیرانی، عقیل بهرامی، سوده اسدی، امین جلالی، مینا زرنانی، امونا پیکریان، حسام قارونی و رامین معصومیان در این نمایش ایفای نقش می کنند.
گره گشایی از یک ماجرای جنایی در "آوریل 1912"
نمایش "آوریل ۱۹۱۲" به نویسندگی و کارگردانی مشترک فرید قادر پناه و رامین معصومیان نیز امروز چهارم بهمن ماه ساعت 20 در تماشاخانه استاد جمشید مشایخی روی صحنه می رود.
فرید قادرپناه با اشاره به روند شکل‌گیری این اثر نمایشی به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: چندین سال قبل من به همراه رامین معصومیان به صورت کارگاهی متن این نمایش را نوشتیم، اگرچه در این مدت نمایشنامه‌های زیادی را مطالعه کردیم اما هیچ یک با ایده‌های ذهنی‌مان متناسب نبود، چون به دنبال داستانی بودیم که دارای گره‌های متعددی باشد به همین منظور نمایشنامه‌ای را به صورت کارگاهی نوشتیم که جریان یک بازپرسی را به تصویر می‌کشد.
او در رابطه با عنوان نمایش خاطرنشان کرد: داستان ما از جهاتی بر پایه داستان کشتی تایتانیک شکل گرفته است به همین دلیل عنوان نمایش را با توجه به زمان وقوع غرق شدن کشتی تایتانیک انتخاب کردیم. اگرچه داستان نمایش ربطی به جریان غرق شدن کشتی تایتانیک ندارد اما به علت یک سری مسائل که در کار وجود دارد، عنوان نمایش را با توجه به وقوع این رویداد در نظر گرفتیم.
قادرپناه درباره موضوع و فضای نمایش ادامه داد: فضای نمایش یک فضای سوررئال است و یک جریان بازپرسی را به تصویر می‌کشد که مملو از گره‌های متعدد است، داستان درباره خانواده‌ای است که در میان‌شان قتلی اتفاق افتاده و ماجرا با وارد شدن یک بازپرس به این جریان ادامه پیدا می‌کند.
این کارگردان تئاتر با تاکید بر اینکه هدف ما لذت بردن تماشاگر از این نمایش است، گفت: ما صرفاً به دنبال یک سبک خاص در کارهای‌مان نیستیم چرا که اعتقاد داریم نمایش نباید صرفا به یک ژانر خاص اطلاق شود. متن نمایش اگرچه فضایی سوررئال دارد اما شیوه‌های اجرایی گریزی به سبک‌های دیگر هم می‌زند و با نورپردازی و دیالوگ‌ها آن را فضاسازی کرده‌ایم تا مخاطب همذات‌پنداری بیشتری با آن برقرار کند.
او با اشاره به انتخاب سالن نمایش ادامه داد: ما پیش‌تر اجرای بسیار خوبی را برای نمایش "شبی بیرون از خانه" در تماشاخانه مشایخی تجربه کردیم و به همین دلیل تصمیم گرفتیم حتی اگر فضای کار هم با سالن هم‌خوانی نداشته باشد، نمایش خود را در همین سالن روی صحنه ببریم و چون می‌دانستیم قرار است در این سالن اجرا داشته باشیم سعی کردیم تمام میزانسنها، فرم‌ها و حتی دکور و همه عوامل نمایش را بر اساس سالن مشایخی طراحی کنیم.
نمایش "آوریل ۱۹۱۲" به کارگردانی فرید قادرپناه و رامین معصومیان از ۲۲ آذرماه تا ۳۰ بهمن‌ماه در تماشاخانه استاد مشایخی(تئاتر مان) روی صحنه می‌رود.
کاوه مرحمتی در نقش (آرتور بیرلینگ)، مریم قربانیان در نقش (اوا اسمیت)، رامین جعفری در نقش (بازپرس)، مینا زرنانی در نقش (ماریا بیرلینگ)، امین جلالی در نقش (جرالد کرافت)، امونا پیکریان در نقش (شیلا بیرلینگ)، سید جواد حسینی در نقش (ادنا)، مریم ایمانی کیا در نقش (آماندا)، علی خسروجردی در نقش (اریک بیرلینگ به ایفای نقش می‌پردازند.
مونولوگی فانتزی با موضوع اجتماعی
نمایش "قایقانع" نوشته محمدرضا سجادیان به کارگردانی بهادر آذری از پنجم تا هشتم بهمن ماه ساعت 20 در تماشاخانه استاد جمشید مشایخی روی صحنه می رود.
بهادر آذری کارگردان این نمایشی با اشاره با تاکید بر فانتزی بودن فضای نمایش، به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: این نمایش در حقیقت یک مونولوگ خطی است که دو راوی دارد و دارای تمی اجتماعی و روانشناسانه است. موضوع نمایش هم درباره زنی است که در طول زندگی خود با کمبودهای عاطفی زیادی مواجه بوده که این کمبودها برای او تبدیل به عقده شده است. او در دوران دانشجویی خود با مردی آشنا می‌شود که بعد از یک دوره آشنایی با او در این رابطه شکست می‌خورد و در جریان این اتفاقات زن دیگری شاهد این اتفاقات است که در اصل او راوی همه این اتفاقات است.
این کارگردان تئاتر همچنین متذکر شد: سعی کردیم برای اجرای نمایش بیشتر روی طراحی صحنه مانور بدهیم تا با استفاده از دکور و آکسسوار بتوانیم منظور اصلی نمایش را به تماشاگر منتقل کنیم.
فرشته آلوسی،آزاده مشعشعی و محمدرضا سجادیان در این نمایش ایفای نقش می کنند.
مونو درامی معمایی در نقد ناملایمات اجتماعی
نمایش "نارنجیغ" نوشته محمدرضا سجادیان به کارگردانی بهادر آذری از پنجم تا هشتم بهمن ماه ساعت 20 در تماشاخانه مشایخی روی صحنه می رود.
بهادر آذری کارگردان نمایش "نارنجیغ" با این توضیح که این اثر، مونودرامی معمایی است و ناملایمات اجتماعی را با زبانی طنز به نقد می‌کشد، در رابطه با این نمایش به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: "نارنجیغ" در حقیقت منولوگی است که تم درام دارد و در عین حال رگه‌های کمدی نیز در آن وجود دارد که در برخی مواقع تماشاگر را غافلگیر می‌کند و باعث خنداندن او می‌شود.
این کارگردان جوان همچنین خاطرنشان کرد: این نمایش که به مدت ۴۰ دقیقه اجرا می‌شود، شش شخصیت دارد که همه این شش شخصیت را یک بازیگر ایفا می‌کند.
او در رابطه با چگونگی اجرای این نمایش توضیح داد: کار ما یک شاخه‌ای از مونولوگ است که اصطلاحا روایت-رویداد نامیده می‌شود؛ یعنی بازیگر نمایش هم راوی است و هم بازیگر. برای موسیقی نمایش هم از موسیقی یکی از آلبوم‌های کارن همایون فر و یکی از قطعات محسن چاوشی استفاده شده است. طراحی صحنه نمایش را هم من خود برعهده دارم و تلاش کردم طراحی ساده و کاربردی در کار وجود داشته باشد.
آذری با بیان اینکه "نارنجیغ" با زبان کنایه و استعاره، فقر و اعتیاد را در جامعه به نقد می‌کشد، در خصوص داستان این نمایش افزود: نمایش، داستان پسری است که ساعت۳۰ :۱ صبح زمانی که آشغال‌های منزلش را بیرون می‌گذارد شاهد یک اتفاق دلخراش می‌شود که این اتفاق زندگی‌اش را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
محمدرضا سجادیان تنها بازیگر این نمایش است که علاوه بر این از صدای تینو صالحی نیز در این نمایش بهره گرفته شده است.
"خونه ما" سوء تفاهم میان پدر و مادر
نمایش "خونه ما" با طراحی و کارگردانی سمن قناد از نهم تا یازدهم بهمن ماه در دو نوبت 18 و 20 در تماشاخانه استاد جمشید مشایخی روی صحنه می رود.
این کارگردان جوان تئاتر در رابطه با روند شکل‌گیری این نمایش به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: این کار پروژه پایان‌نامه من بوده و من پروسه از ایده تا اجرا را برای شکل‌گیری متن این نمایش طی کردم و با پروسه کاملا کارگاهی و اتود محور این کار را به کمک گروه نمایش پیش بردیم.
او با اشاره به موضوع نمایش ادامه داد: "خونه ما" داستان یک خانواده است که در اثر یک سوء تفاهم رابطه میان پدر و مادر تیره می‌شود و فرزندان‌شان سعی در آشتی دادن پدر و مادر دارند.
قناد با این توضیح که نمایش "خونه ما" کاملا بدون دیالوگ است و بازیگران با موسیقی، سکوت و میمیک صورت خود با یکدیگر و همچنین با تماشاگران ارتباط برقرار می‌کنند، تاکید کرد: نکته مهم در این نمایش این است که نشان می‌دهد انسان‌ها بیشتر از اینکه دست به عمل بزنند حرف می‌زنند و دقیقا به همین دلیل هم من در این کار دیالوگ را حذف کردم و ارتباط از طریق نگاه، حس و حرکت را جایگزین آن کردم.
این هنرمند درباره فرم و شیوه اجرای این نمایش خاطرنشان کرد: در این نمایش یک ساعته هیچ دیالوگی وجود ندارد اما داستان را به شکل خیلی واضح و به کمک حرکات فیزیکی بازیگران و حتی یک سری از آوا‌ها روایت می‌کنیم به این ترتیب نمایش اگرچه به نوعی به سمت فیزیکال تئاتر رفته اما نمی‌توان عنوان فیزیکال تئاتر را برای این نمایش به کار برد به این دلیل که فیزیکال تئاتر خود یک سری زیرشاخه‌ها دارد که بازیگران برای چنین نمایشی نیاز به حرکات ژیمناستیکی دارند، همچنین نمی‌توان گفت این نمایش پانتومیم است چراکه در پانتومییم هیچ گونه صدایی وجود ندارد و هیچ گونه آکسسوار و یا وسیله‌ای در صحنه وجود ندارد.
او با بیان اینکه تاکنون استقبال قابل توجهی از این نمایش صورت گرفته است، افزود: این نمایش یک کار کمدی موزیکال- گرچه کمدی تلخ- است و فکر می‌کنم یکی از دلایل جذابیت این کار برای تماشاگر این باشد که فاقد دیالوگ است و تماشاگر هم خوشبختانه توانسته به خوبی با آن ارتباط برقرار کند.
حامد ادوای، سمن قناد، جواد قاسملو، ایدا مرادیان، احسان معجونی در این نمایش ایفای نقش می کنند.
تماشاخانه موج نو
در ایام جشنواره میزبان 5 اثر نمایشی است. که این 5 نمایش عبارت هستند از؛ "اعترافات غیرارگانیک" نوشته مشترک محمد زارعی و اشکان جنابی به کارگردانی اشکان جنابی، "دیکلاین" به طراحی وکارگردانی معصومه جلالیه، "آپارت/مان" به نویسندگی و کارگردانی کیوان سررشته، "نیست خاص" نوشته بهار کاتوزی به کارگردانی سمانه زندی نژاد و "با ریتم برف پاک کن" به نویسندگی و کارگردانی میلاد اخگر.
آغاز به کار تئاتر آفتاب با "کشتن کفتر چاهی"
تئاتر تازه تاسیس آفتاب نیز در روزهای هفتم و یازدهم جشنواره تئاتر فجر ساعت 15 میزبان نمایش "کشتن کفتر چاهی" نوشته محمد چرمشیر به کارگردانی رضا حداد است.
نمایش "کشتن کفتر چاهی"به کارگردانی رضا حداد و نویسندگی محمد چرمشیر، این روزها در آخرین مراحل تمرین و آماده‌سازی تکنیکی برای اجرای عموم است و گروه قصد دارد این نمایش را در بهمن ماه ۹۴ روی صحنه ببرد.
رضا حداد این بار بر خلاف اجراهای قبلی خود، با گروهی از هنرجویان و بازیگران جوان، این نمایش را اجرا می‌کند.
"کشتن کفتر چاهی"کاری از کمپانی تئاتر "آفتاب"است و در سالنی تازه‌تاسیس اجرا خواهد شد.
عوامل این نمایش عبارت‌اند از: نویسنده: محمد چرمشیر، طراح و کارگردان: رضا حداد، بازیگران: درسا ابوالفضلی، مائده اسداللهی، سونیا اسماعیلی، پردیس احمدیه، آذین ثابت، نفیسه زارع، ستاره ملکی، یاسمن میرزایی.طراح لباس و آکسسوار: شیما میرحمیدی، موسیقی: بامداد افشار، محسن کامران‌جم، طراحی صدا: بامداد افشار، طراح نور: صبا کسمایی، طراحی تکنیک و ویدئو: آرش صالحی، اجرای تکنیک و ویدئو: امین مجرد، ویدئو: محمدرضا فرزاد، مسعود علی‌محمدی، دستیاران کارگردان: ساسان پیروز، شقایق راد، منشی صحنه: آوا محمودی مدیر صحنه: رضا مصطفی‌پور، مدیر فنی: علی جانبخش، مشاور رسانه: امیرحسین رسائل، روابط عمومی: ثمین مهاجرانی، مدیر تولید: حسن حسینی، مدیر پروژه: محمدرضا حسین‌زاده.
