در گفتوگو با فارس مطرح شد؛
مسافرآستانه: وظیفه تئاتر بهبود حال جامعه است
حسین مسافرآستانه، عضو هیات داوران بخش مسابقه تئاتر خیابانی جشنواره بینالمللی تئاتر فجر عنوان کرد: من در جشنواره تئاتر فجر تفکیک نمایشهای استانی و تهرانی را قبول ندارم. اگر بخواهیم مقایسه کنیم بخشی از آثار هنرمندان استانی را حائز اهمیت بیشتری میدانم.
«حسین مسافر آستانه»، عضو هیات داوران بخش مسابقه تئاتر خیابانی جشنواره بینالمللی تئاتر فجر درباره جایگاه و تاثیرگذاری جشنواره بینالمللی تئاتر فجر بر حوزه تئاتر ایران بیان کرد: تمام اتفاقات هنری و حتی غیر هنری نیاز به گردهمایی، جمع بندی و نتیجه گیری دارد، در هنر این امر بسیار مشهود است و ما اگر یک فعالیت هنری تحت عنوان تئاتر یا هر حوزه دیگر داریم طبیعتا برپایی جشنی مربوط به آن امری بسیار ضروری است چون انسجام ویژهای برای آن فعالیت هنری ایجاد میکند.
وی تاکید کرد: قطعا جشنواره فجر برای تئاتر به عنوان هنری که با زندگی انسانها ارتباط نزدیکی دارد و در نوع تفکر بشر نقشآفرین است، محل ارزیابی رویدادهای این حوزه است. همچنین این جشنواره از اهمیت ویژهتری برخوردار است زیرا ما شاهد هستیم آنچه فعالیت سالانه تئاتر را ساماندهی و خط مشی این حوزه را تعیین میکند و به کشف استعدادهای بسیار خوب میپردازد، این رویداد هنری است.
این هنرمند با تاکید بر اینکه بدون برگزاری جشنواره تئاتر فجر وضعیت حوزه تئاتر دچار تغییراتی اساسی میشد، گفت: اگر جشنواره تئاتر فجر برگزار نمیشد شاید ما وضعیت دیگری را در حوزه تئاتر شاهد بودیم که قطعا وضعیت مطلوبتری نمیتوانست باشد، جشنواره تئاتر فجر تمام داشتههای تئاتر ایران را به نوعی ساماندهی میکند.
مسافرآستانه اظهار داشت: آنچه از استعدادها و تاثیرگذاریها در تئاتر شاهد هستیم در همین جشنواره اتفاق افتاده است، بهترینهای تئاتر کشور محصول دیده شدن در جشنوارهها هستند و این رویدادها نقش بسیار مهمی را بر بقای تئاتر و تاثیرگذاری آن در جامعه داشته و خواهند داشت. به طور ویژه جشنواره تئاتر فجر که مهمترین رخداد عمومی این حوزه محسوب میشود از اهمیت اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و آیندهنگری برای تئاتر برخوردار و این اهمیت در برگزاری آن کاملا مشهود است.
مسافر آستانه تاکید کرد: جشنواره تئاتر فجر جشن خانواده تئاتر کشور است و در این جشن نمایندگانی از تئاتر حضور پیدا میکنند و مورد ارزیابی قرار میگیرند که میتوانند خط مشی فعالیت آینده این حوزه را ترسیم کنند. اگر تئاتر ما تا به امروز پیشرفت قابل توجهی داشته، به دلیل برگزاری این رویداد است و ما بدون آن نمیتوانستیم شاهد شناخت تئاتر ایران در مجامع جهانی باشیم. همچنین حضور بسیاری از گروههای نمایشی مهم دنیا در جشنواره فجر تاثیر بسیار شگرفی در نوع نگرش خانواده تئاتر ایران نسبت به تئاتر جهان ایجاد کرده است.
وی با اشاره به اینکه سهم هنرمندان استانی از نمایشهای خیابانی حاضر در سی و هشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر زیاد است، افزود: اتفاقی که ممکن است ناشی از کمبود امکانات در استانهای مختلف برای روی صحنه بردن آثار نمایشی باشد.
مسافر آستانه در پاسخ به اینکه تا چه اندازه این رویکرد را نسبت به آثار صحیح میداند، بیان کرد: من در جشنواره تئاتر فجر تفکیک نمایشهای استانی و تهرانی را قبول ندارم، بلکه اگر بخواهیم مقایسه کنیم بخشی از آثار هنرمندان استانی را حائز اهمیت بیشتری میدانم. به نظرم دیده شدن فعالیت هنرمندان تهرانی بیشتر به دلیل درخشش در جشنواره تئاتر فجر است و ما استعدادهای ناب، ویژه و والایی در بین هنرمندان استانهای مختلف داریم و به نظرم پتانسیل تئاتر در استان ها بیشتر وجود دارد.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: ای کاش در استانها شرایط اجرای نمایشها و همچنین برگزاری جشنواره بیشتر و بهتر فراهم میشد، چون هنرمندان استانی ممکن است به دلیل محدودیتهایی که گاهی در امکانات اجرایی دارند آنچنان که باید دیده نشوند اما حضور در جشنواره این فرصت را برای عرضه توانایی هایشان فراهم میکند. معیارهایی که برای داوری در تئاتر وجود دارد براساس ضوابط کارشناسی، علمی و هنری تعیین شده است که به بررسی عناصر مختلفی که یک اثر نمایشی را تشکیل میدهند میپردازد.
مسافر آستانه در پاسخ به اینکه بین این دو حوزه سینما و تئاتر کدام را برای فعالیت ترجیح میدهد، گفت: من قطعا علاقهمند به فعالیت در تئاتر هستم چون محل آموزش، پرورش و بروز استعدادهاست و ما بهرهبرداری آن را در حوزههای دیگر چون تلویزیون و سینما شاهد هستیم. به تئاتر دلبستهتر هستم.
مسافرآستانه درباره اختلاف نظرهایی که میان برخی از هنرمندان برای حضور در جشنوارههای فجر ایجاد شد، افزود: ما باید در شرایط حساس تصمیمات صحیحی بگیریم و برای رفع دلزدگیها و ... بیشتر در صحنه حضور داشته باشیم چون وظیفه تئاتر این است که حال جامعه را خوب کند، البته به احساسات هنرمندان دوستان احترام می گذارم اما تصمیم نهایی باید به این سمت میرفت که در خانه خود بیشتر احساس ماندن داشته باشیم.