در گفتوگو با فارس مطرح شد؛
رضا مهدیزاده: موافق گستردگی جشنواره هستم
رضا مهدی زاده، عضو هیأت داوران مسابقه تئاتر صحنهای جشنواره تئاتر فجر گفت: موافق گستردگی جشنواره بینالمللی تئاتر فجر هستم تا امکان بروز خلاقیتها، رقابتها و چالشها در این رویداد به وجود بیاید و زمینه توسعه تئاتر فراهم شود.
«رضا مهدیزاده»، عضو هیات داوران بخش مسابقه تئاتر صحنهای جشنواره بینالمللی تئاتر فجر در پاسخ به این سوال که برای داوری آثار چه معیارها و ملاکهایی مدنظر داشته است، گفت: مهمترین اصلی که مدنظر ما بود، کیفیت است اما باید دید معنای کیفیت چیست؟ کیفیت یک امری متعالی و محصول دوره زمانی است و در واقع به نوعی رو به جلو حرکت کردن است.
وی در ادامه افزود: در واقع باید از نظر کیفی نمایشها را ارزیابی کنیم و برای این نگاه کیفی اگر زمان را مبنا قرار دهیم باید آثار تمام ۲۲ گروهی را که در جشنواره امسال حضور دارند مدنظر داشته باشیم چون این آثار محصول دوره زمانی یک ساله هستند و اندیشهای یک ساله پشت آنهاست و ماحصل آن در لحظات مختلف اجرا جریان پیدا میکند و شامل بازیگری، کارگردانی، نمایشنامه و ... میشود.
این هنرمند درباره اینکه تا چه اندازه با گستردگی جشنواره بینالمللی تئاتر فجر و برگزاری آن در بخشهای مختلف و متنوع موافق است، توضیح داد: جشنواره تئاتر فجر متعلق به همه هنرمندانی است که در حوزه تئاتر کار میکنند و به همین دلیل باید به همه متخصصان از عکاسان گرفته تا طراحان، نمایشنامهنویسان و ... ارزش و بها داد تا آثارشان دیده شود.
مهدیزاده افزود: موافق گستردگی جشنواره بینالمللی تئاتر فجر هستم تا امکان بروز خلاقیتها، رقابتها و چالشها در این رویداد به وجود بیاید و زمینه توسعه تئاتر فراهم شود.
عضو هیات داوران بخش مسابقه آثار صحنهای، درباره استقبال گسترده هنرمندان و مخاطبان از بخش مسابقه جشنواره گفت: در بخش مسابقه تئاتر صحنهای حضور مستقیم بازیگر مطرح است، در حالی که عکاسی تئاتر یا حوزههای دیگر جریانی انفرادی هستند که با جمع معنا پیدا میکند. اجرای نمایش یعنی تعامل بدون واسطه بین بازیگر و تماشاگر و این احساس برای مخاطبان همواره جذابیت دارد.
این هنرمند ادامه داد: از طرفی دیگر وقتی اجراها در حوزه رقابت قرار میگیرند، همواره چالش انتخاب و برتر بودن به معنای دیده شدن برای تمامی هنرمندان اهمیت پیدا میکند.
مهدیزاده درباره اینکه تا چه اندازه بخش مسابقه تئاتر صحنهای برآیند تولیدات سالانه تئاتر ایران است، توضیح داد: در گذشته تعداد سالنهای تئاتر محدود بود، اما در حال حاضر شاهد گسترش تعداد سالنها هستیم و نمایشهای بسیاری روی صحنه میروند و به همین دلیل نمیتوانیم بگوییم که 22 اثری که در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر حضور دارند برآیند تولیدات سالانه تئاتر ایران هستند.
در دهه هفتاد تا حدودی نمایشهای حاضر در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر برآیند تولیدات سالانه تئاتر ایران بودند چون آثار مجوز اجرای عمومی خود را با حضور در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر دریافت میکردند و جشنواره تئاتر فجر فرصتی برای تماشای آثار یک ساله تئاتر بود اما در سالهای بعد این اتفاق تا حدودی کمرنگ شده است و نمایشهایی در جشنواره حضور دارند که پیش از این روی صحنه رفتهاند و بنا به اساسنامهها جشنواره تنها پذیرای تعداد محدودی اثر است.
وی درباره عملکرد بخش خصوصی در مقایسه با بخش دولتی در تئاتر ایران، بیان کرد: افتتاح تماشاخانههای خصوصی در مناطق مختلف تهران امکانی را برای هنرمندان فراهم کرد تا بتوانند آثار خود را روی صحنه ببرند چون سالنها و تماشاخانههای دولتی ظرفیت میزبانی از آثار تمامی گروههای تئاتر را نداشتند. مجموعه سالنهای خصوصی که آغاز به کار کردند این امکان را به وجود آوردند تا آثاری روی صحنه بروند که بعضا بسیار جلوتر از نمایشهایی که در سالنهای دولتی روی صحنه میروند، هستند.
مهدیزاده تاکید کرد: به معنای واقعی تئاتر خصوصی نداریم چون باید آثار از فیلتر عبور کنند. از طرفی همه گروههایی که در فضای خصوصی کار میکنند، در فضای دولتی هم کار میکنند یا تلاش میکنند در فضای دولتی هم کار کنند. در واقع وقتی از تئاتر خصوصی صحبت میکنیم تنها قید مکان اهمیت دارد و شاید قیمت بلیتی که تماشاگر قرار است، پرداخت کند.
این عضو هیات داوران مسابقه تئاتر صحنهای در پاسخ به اینکه حضور نمایشهایی از هنرمندان استانی را در این بخش چطور ارزیابی میکند و تا چه اندازه این اتفاق را تاثیرگذار بر پیشرفت و ارتقای تئاتر ایران میداند، گفت: جشنواره تئاتر فجر برای همه مردم و تمام هنرمندان است و اینکه هنرمندان استانهای ما در حوزه تئاتر فعالیت کنند و نمایندگانشان در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر کنار هنرمندان تهرانی حضور پیدا کنند تعاملی به وجود میآورد تا آثار دیده و سنجیده شوند و اثر این ارتباط و تعامل را میتوان در آثار هنرمندان تهران و استان ها مشاهده کرد.
وی افزود: به جرات میتوانم بگویم که در سالهای اخیر آثاری را از هنرمندان استان ها دیدم که شگفت زده و بسیار امیدوار شدم. آنها بسیار باکیفیت کار میکنند. ممکن است این تصور وجود داشته باشد که هنرمندان استانی وقتی به تهران میآیند آموختهای از تئاتر به شهر و استان خود میبرند اما اینطور نیست بلکه هنرمندان استانها با حضور در جشنواره تئاتر فجر برای هنرمندان تهران آورده بسیاری دارند.