آثار در فرم و محتوا بسیار متنوع هستند

به گزارش ایران تئاتر به نقل از ایسنا، اتابک نادری نمایش‌های بخش صحنه‌ای این دوره از جشنواره تئاتر فجر را در فرم و محتوا بسیار متنوع عنوان کرده و توضیح می‌دهد: «نمی‌توان در یک جمله ارزیابی کلی برای بخش صحنه‌ای و مجموعه آثاری که در این بخش حضور دارند، ارائه داد. تنوع گسترده آثار در شیوه و تکنیک و طراحی و بازیگری و... وجود دارد و هر اثر یک‌جور تعبیر شده است. گاهی نمایشی از یک استان سورپرایزمان کرده و گاه اثری از تهران که انتظار می‌رفت با توجه به امکانات، سطحی بالاتر باشد، توقع‌مان را برآورده نکرده است.»

این هنرمند و مدیر عرصه تئاتر اجرای عمومی آثار را یکی از مراحل تکمیل‌کننده تولید اثر نمایشی دانسته و می‌افزاید: «برخی از کارهای جشنواره به‌طور مشخص خام اجرا می‌شود. بازیگران هنوز جای خودشان را پیدا نکرده‌اند. مشخص است که برخی از کارها فرصت کافی تمرین نداشته‌اند و یا پیش از جشنواره، اجرای عمومی نشده‌اند یا دکور را برای جشنواره عوض کرده‌اند و در مجموع فرایند تولید تئاتر کامل انجام نشده است. تولید چند مرحله دارد که آخرین مرحله آن اجرای عمومی است. دربرخی موارد، اجرای عمومی آثار جدی گرفته نشده و به کار ضربه زده است.»

این کارگردان تئاتر آنچه را که برای هیئت‌داوران هنگام تماشای آثار جالب بوده است، گرته‌برداری از آثار مولیر عنوان کرده و می‌افزاید: «در این دوره تعداد قابل‌توجهی از آثار با گرته‌برداری از آثار مولیر دیده‌ایم. مواردی که آثار شکسپیر را بومی‌سازی کرده و خوانش جدید ایجاد کرده‌اند، خیلی بوده است؛ اما در این دوره چند اثر در شکل‌های اجرایی مختلف و حتی چند نمایشی که شخصاً در بخش دانشگاهی دیده‌ام، افزایش نگاه به آثار مولیر به چشم می‌خورد.»

او با بیان این نکته که نگاه به آثار جهانی و ارائه بازخوانی جدیدتر از این آثار اتفاق خوبی است، به آسیب‌شناسی این رویکرد پرداخته و می‌گوید: «تعداد بالای آثار گرته‌برداری‌شده از نویسندگان جهانی نشان می‌دهد که نگارش اثر نمایشی کم شده و اگر بیشتر به این سمت برویم دایره تئاتر ملی تحت‌الشعاع قرار خواهد گرفت.»

این بازیگر تئاتر و سینما که شناخت کاملی نسبت به گروه‌های نمایشی استان‌های کشور دارد، در ارزیابی نمایش‌هایی که از استان‌های مختلف کشور در بخش صحنه‌ای حضور دارند، می‌گوید: «نمایش‌هایی که از استان‌های غیر از تهران به جشنواره آمده‌اند چند دسته هستند و معلوم است که یک نگاه یکدست گزینش‌ها را انجام نداده است. تفاوت سطح کیفی آثار نشان می‌دهد که هیئت‌های انتخاب متفاوتی داشته‌اند و از مسیرهای متفاوتی به جشنواره رسیده‌اند. این نکته را باید از دیدگاه آسیب‌شناسانه بررسی کنیم. به نظر من یک سلیقه فکری باید کارها را انتخاب کند. تعدد فکرها فاصله‌ها را بیشتر کرده است.»

نادری در پاسخ به این سؤال که ارزیابی شما از رقابت گروه‌های نمایشی و داوری کردن آثار هنری چیست می‌گوید: «رقابت در وادی هنر خیلی سخت است. متأسفانه بچه‌ها سراغ رقابت و جایزه می‌روند، درحالی‌که چیزی که تئاتر ما می‌خواهد تولید باکیفیت است.»

او با اشاره به اینکه خودش پس از سال‌ها کار و استمرار جایزه گرفته است، می‌گوید: «اینکه جایزه بگیرم یا نگیرم نباید باعث شود که هدف خودم را گم کنم. همه آثاری که به جشنواره آمده‌اند توقع دارند که جایزه بگیرند. با احترام به همه دوستانم می‌گویم کار داوران بسیار سخت است. مخصوصاً در بخش بازیگری. بازی‌های خوبی دیده‌ایم اما پارامترهایی داریم مانند باورپذیری، انرژی و در مقایسه تکنیک و جنس بازی‌ها و ... با تجربه و توانایی خودمان به ملاک‌هایی می‌رسیم و سنجش را انجام می‌دهیم.»

او در ادامه تأکید می‌کند: «همین‌که اثری در فجر بوده، ملاک برتری آن نمایش است. مهم این است که در صحنه تئاتر فجر حضور داشته‌اند. جشنواره فجر جای آموزشکده‌ها نیست که دل کسی نشکند. تشویق و تنبیه کار آموزش است اینجا با نگاه حرفه‌ای گزینش می‌شوند و برگزیدگان خود را معرفی می‌کنند. افراد دانشگاهی و صاحب‌نام در زمینه‌های مختلف آثار را می‌بینند و سختگیری‌هایی دارند. مسلماً جوایز پاسخگوی نیازهای عاطفی و مالی هنرمندان نیست.»