افسانه ماهیان در مصاحبه با ایسنا
تئاتر فجر نباید آمال و آرزوی تئاتری‌ها باشد
یک کارگردان تئاتر گفت: اگر شرایط آموزشی برای برخی جوانان فعال تئاتر در شهرستان‌ها به درستی فراهم شود تعدادی از کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان حاضر در استان‌ها می‌توانند آثار بهتری از جوانان تهرانی ارائه کنند.
افسانه ماهیان که اخیرا عضو هیات انتخاب آثار برگزیده جشنواره‌های تئاتر استان‌های کشور برای جشنواره تئاتر فجر بود، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره ارزیابی خود از آثاری که تماشا کرده است، بیان کرد: واقعیت این است که حضور در این داوری و هیات انتخاب برای من تجربه بسیار جالبی بود چرا که همیشه در تهران به عنوان کارگردان به طور متمرکز کار می‌کردم و الان با بضاعت‌ها و توانمندی‌های تئاتر در شهرستان‌ها خیلی بیشتر آشنا شدم.
او با اشاره به اینکه در مدت داوری این آثار ۶۰ نمایش را تماشا کرده است، افزود: برخی از این گروه‌هایی که آثارشان را دیدم توانمندی فوق‌العاده‌ای داشتند که باعث امیدواری می‌شوند، هر چند از طرف دیگر متأسف می‌شویم که چرا اجرای عمومی در شهرستان‌ها تداوم ندارد.
کارگردان نمایش «هم‌هوایی» با بیان اینکه حضور در این پروسه‌ی داوری و تماشای تئاترهای شهرستان‌ها نوید بخش این بوده که آینده خوبی را می‌توانیم انتظار داشته باشیم، گفت: یکسری از بچه‌های شهرستان‌ها بسیار هوشمند و با درایت کار کرده بودند بویژه در بخش کارگردانی و نمایشنامه‌نویسی که حتی از بچه‌های تهران هم جلوتر بودند، یعنی چند نمایش را دیدم که نمایشنامه آن‌ها به درستی نگارش شده و پایه و ساختار درستی داشتند، به همین دلیل به آن‌ها تأکید می‌کردم که از ادامه کارشان دلسرد نشوند چون تمام گروه‌های حرفه‌ای نیز با سختی توانستند کار خود را ثابت کنند.
ماهیان خاطر نشان کرد: جشنواره فجر نباید رویا و آمال و آرزوی اجرایی برای تولیدات تئاتری شود و همکاران ما در شهرستان‌ها باید تلاش کنند تا اجرای عمومی برای نمایش‌های خود بگیرند و در این راستا انجمن‌های نمایش هر استان هم باید تغییرات اساسی در کار خود دهند که البته شنیده‌ام که قرار است اتفاقات خوبی در این حوزه بیفتد.
او درباره انتخاب آثار و اینکه آیا همه آن‌ها کیفیت لازم برای حضور در جشنواره فجر را داشتند، گفت: هدف ما از ابتدا این بود که محدودیتی نداشته باشیم چون ترجیح می‌دادیم حتی اگر چهار اثر کیفیت دارند حتما آثار با ارزش در جشنواره حضور داشته باشند و این باعث رقابت میان گروه‌ها و نیز تئاتر استان‌ها می‌شد. با این حال از آنجا که آثار با حضور خود گروه‌ها و صاحبان اثر دیده شد همه می‌توانستند کار خود و دیگران را قضاوت کنند که در نهایت ۱۳ اثر به صورت قطعی برای شرکت در جشنواره رأی آورد.
وی با اشاره به اینکه در تئاتر شهرستان‌ها اتفاقات خوبی در حال رخ دادن است، اضافه کرد: در برخی شهرها سالن‌های بلک باکسی ساخته می‌شود که نمایش‌ها در آنجا به اجرای عمومی می‌رسند و همچنین سایت‌های فروش بلیت رونق پیدا کرده که در آن‌ها بلیت نمایش‌ها sold out می‌شود و این از جمله چیزهایی است که خیلی با آن آشنایی نداشتیم و به نظرم بد نیست که در صورت اطلاع‌رسانی بیشتر همان‌طور که ممکن است علاقه‌مندان تئاتر از شهرستان برای دیدن نمایشی به تهران بیایند ما هم برای دیدن کارهای آن‌ها به شهرهای دیگر برویم.
ماهیان تأکید کرد: به نظرم جشنواره فقط یک جشن و ویترین است که انواع و اقسام نمایش‌ها در آن دیده می‌شود و این نباید هدف نهایی برای کار تئاتری‌ها باشد، چرا که باید به دنبال ارتباط با مخاطب باشیم.
او در پایان گفت: براساس ارزیابی‌هایی که از دیدن این تئاترها داشتم به نظرم می‌رسد که بهتر است ورک‌شاپ‌هایی برای جوانان فعال تئاتر در شهرستان‌ها از سوی انجمن‌های نمایشی یا اداره کل هنرهای نمایشی برگزار شود چرا که در بسیاری از کارهای آن‌ها ایده‌های خوبی دیده می‌شود، اما به لحاظ فنی و تکنیکی مشکلاتی وجود دارد که باعث شده کار در بخش‌هایی رو به نابودی برود به همین دلیل با توجه به ضعف‌هایی که در طراحی صحنه، نور، لباس و دراماتورژی به چشم می‌آید بهتر است کار از حد سخنرانی‌های چند روزه خارج شود و به صورت عملی برای این گروه‌ها کارگاهی برگزار شود.