بولتن شماره 2

«تئاتر برای همه» که چند سالی است بر تارک جشنواره خودنمایی می‌کند، قدری به سمتِ عملیاتی‌تر شدن هدایت شده است به نحوی که هم مسئولان و هم هنرمندان و هم مخاطبانی که درگیر این فضا و موقعیت بوده‌اند آن را یک فرصتِ مغتنم دانسته و خواستارِ نضج این حرکت شده و جملگی بر استمرار آن تاکید وزریده‌اند.
حقیقت این است که همواره سهمِ تئاتر شهرستان در این داد و دهش و ارتباط، در حد کفایت و به شکلی مناسب برآورده نشده و همواره شاهد سفر و حرکت هنرمندان تئاتر شهرستان به تهران برای برپایی این رخداد، صرفا در پایتخت بوده‌ایم. در این دوره از جشنواره، شماری از گروه‌ها و هنرمندان به سوی تئاتر شهرستان عازم شدند تا هم ادای دینی باشد به جای‌گاه تئاتر شهرستان و هم فرصتی بیش‌تر برای ارتباط و گفت‌وگو مابین گروه‌های اعزام شده و هنرمندان و علاقه‌مندان تئاتر شهرستان. چهار استان خراسان شمالی، گلستان، گیلان و البرز در کنار یک‌دیگر به تحقق و پیش‌برد فضای ذکر شده کمک رساندند و مطابق اخبار و گزارش‌های مشاهده شده، این حرکت جوشش و خروش مطلوبی را فراهم آورده است. آن‌قدر که از هم اکنون بسیاری از استان‌های دیگر در صدد کاندیدا شدن برای جشنواره سال آینده هستند. اگر این روند تداوم یابد و دبیرخانه جشنواره نیز بتواند در حوزه‌های دیگر جشنواره، آثار و تولیدات دیگری را در سال‌های آتی به شهرستان‌ها گسیل کند، بی‌تردید این رضایت و سپس تعاطی و تعامل کیفی مدنظر، افزایش پیدا خواهد کرد. حضور آثار بخش بین‌الملل یا گروه‌های نمایشنامه‌خوانی یا کارگاه‌های آموزشی در شهرستان‌ها از جمله برنامه‌هایی است که اشتیاق برای حضورشان بیش‌تر است. بی‌تردید با یک برنامه‌ریزی منسجم می‌توان به آن دست یافت. پر واضح است که با رخ دادن چنین روندی می‌توانیم رفته‌رفته مرز مابین تئاتر شهرستان و تئاتر تهران را برچینیم و به همگان یکسان بنگریم و یکسان توقعات خویش را ترسیم نماییم. بودجۀ مورد نیاز و برنامه‌ریزی بلند مدت، چنین حضوری را در جشنوارۀ بیست‌ونهم پدید آورد. بی‌گمان با تعمق دو چندان می‌توان این حضور را پررنگ‌تر و گسترده‌تر کرد. حرکت رو به رشد و گستردگی تاثیر شعار «تئاتر برای همه» مشهود و موجب خرسندی است.