فرشید بزرگ نیا، کارگردان نمایش «نام من زویا است»:
بیشتر فعالیت‌ها در شهرستان، جشنواره‌ای است
فرشید بزرگ‌نیا ،کارگردان این نمایش دربارۀ این نمایش، وضعیت نمایشنامه‌نویسی در کشورمان و تئاتر شهرستان، خصوصا شهر کرد این گونه توضیح داده است:
نمایش نام من زویاست به احوالات زندگی زنی ارمنی می‌گذرد که فرزند 9 ساله‌اش به بیماری نارسایی کلیه مبتلا شده.
سیر داستان نمایش از این قرار است که این زن برای به دست آوردن «کلیه» برای فرزندش رنج‌های زیادی را متحمل می‌شود و در این میان برای تهیۀ پول مورد نیاز عمل جراحی، مجبور می‌شود باغ بزرگی را که میراث گران‌بهای پدری است بفروشد .... در کل این اثر شامل چند صحنه است که هر کدام از این صحنه‌ها اشاره به بخش‌هایی از زندگی زویا دارند و تماشاگر اتفاقات زندگی زویا را تکمیل و بازسازی می‌کند. در نمایش «نام من زویا است» بیشتر بررفتارشناسی تاکید شده و تلاش‌مان را روی آن گذاشتیم که در قالب فضایی مدرن طوری از بازیگران بازی بگیریم که طراحی صحنه و نورپردازی آنهم از قلم نیافتد. روی هم رفته این اثر از سبک خاصی پیروی نمی‌کند و همین به قوت آن افزوده.
در خصوص نمایشنامه‌نویسی همیشه این به عنوان یک معضل مطرح بوده که نمایشنامه‌نویسان خوب و کسانی که درام را شناخته‌اند تعدادشان بسیار کم است. اما خوشبختانه در چند سال گذشته اتفاقات خوبی در دنیای درام نویسی افتاد. در این چند سال نمایشنامه‌نویسان جوانی در عرصۀ تئاتر ظهور کردند که با خلاقیت و نو‌اندیشی توانستند آثار ارزشمند و فاخری را خلق کنند. این مساله در شهرستان‌ها به شکل بارز‌تری دیده می‌شود. می‌توانم از این فرصت استفاده کنم و از خانم آرزو ریاحی نویسنده جوان و مستعد نمایش «نام من زویا است »نام ببرم.
دربارۀ تئاتر در فارسان هم باید بگویم فارسان تنها یک سالن آمفی‌تئاتر دارد که آن هم در همین سال‌های اخیر احداث شده. اما گروه‌های زیادی در این شهرستان یکصدهزار نفری فعالیت دارند. متاسفانه بیشتر این فعالیت‌ها جشنواره‌ای است و هنوز شرایط برای اجراهای مستمر به وجود نیامده است. در شهرستان فارسان هنوز پرورش تماشاگر و ایجاد زمینه برای اجرای عمومی و حمایت از گروه‌های فعال انجام نگرفته. هنوز مردم این منطقه تئاتر را به شکل جدی نمی‌شناسند و کم تر شاهد اجرای تئاتر در این شهرستان هستیم. این در حالی است که فارسان به لحاظ بومی دارای فرهنگی غنی است و مردمی اهل ذوق و فرهنگ و ادب دارد.
طرح ساماندهی و استقرار گروه‌های نمایشی اگر مانند خیلی از اتفاقات گذشته در میانه راه رها نشود طرح بسیار خوبی است. اگر این طرح تداوم داشته باشد و نسبت به رفع مشکلات موجود، منسجم‌تر و محکم‌تر اقدام کند می‌تواند به تقویت بنیۀ تئاتر شهرستان‌ها کمک زیادی کند. درضمن من فکر می‌کنم خوب است برای گروه‌ها درجه‌بندی کیفی هم لحاظ شود. این درجه‌بندی کیفی می‌تواند به حرفه‌ای شدن تئاتر در شهرستان‌ها کمک کند. با توجه به این که در شهرستان‌ها سالن‌های خوبی وجود دارد که زیر نظر اداره فرهنگ و ارشاد است، اگر سالن‌های اختصاصی در اختیار گروه‌های فعال شهرستان‌ها قرار گیرد باعث تشویق آن‌ها می‌شود و همین مساله می‌تواند عاملی باشد که تئاتر شهرستان‌ها را از این بحران نجات دهد.
منبع: بولتن جشنواره