در حال بارگذاری ...
...

گفت و گو با جلیل امیری، کارگردان نمایش «دو به دل»

رگه های از اکسپرسیونیسم

گفت و گو با جلیل امیری، کارگردان نمایش «دو به دل»

رگه های از اکسپرسیونیسم

جلیل امیری که با نمایش «دو به دل» به عنوان نویسنده و کارگردان در جشنواره تئاتر فجر حضور یافته در مورد کارش بیان می کند که: نمایش یک اثر رئالیستی اجتماعی با موضوعی اجتماعی است و یک کار بسیار ساده و یک رئالیست بسیار ساده است.

در شیوه کارگردانی هم سعی کردیم با توجه به روند داستان، انتهای کار را از حالت رئالیست خارج کنیم چون یکسری مفاهیم را می خواستیم منتقل کنیم. کار با یک رئالیسم صرف شروع می شود و بعد با رگه های از اکسپرسیونیسم سعی کرده ایم ادامه دهیم و پایان نمایش کاملاً از حالت رئالیسم خارج می شود. با توجه به موضوع متن به نوعی شکل همیشگی جامعه ما بوده است. متن روی موضوع واکنش بی اندیشه به یاوه های مردم است، یاوه هایی که تمامی ندارد. چون کار براساس این داستان است که براساسی هیچی که فقط هیچ بود یعنی واقعه ای وجود ندارد فقط حرفی که شائبه ای به وجود می آید در مردم و کسی که تن به این شائبه می دهد و گوش می کند، این را به سمت نابودی می برد. ما سعی می کنیم یک زندگی مدرن را در اندیشه های سنتی بگنجانیم. او درخصوص تأثیر جشنواره تئاتر فجر در تئاتر کشور به لحاظ کمی و کیفی افزود: جشنواره ای مثل جشنواره تئاتر فجر منجر به یک رونق در کار تئاتر می شود به این شرط که بتوانند پشتیبان نمایش ها شود؛ حالا صرفاً پشتیبانی مالی نیست - پشتیبانی معنوی، ایجاد منابع مختلف، کمک در تعمیر فضاهایی که باید این کار را انجام شود حتی! کمک های مختلف حتی منظور کمک های مالی نیست، چون همیشه روی بخش مالی تاکید شده، می گویم تئاتر خودش باید بتواند بخش مالی اش را جواب دهد یا بخش بیشترش را پوشش دهد. خود کار باید بتواند بیشتر هزینه هایش را پوشش دهد. ولی باید پشتیبانی های مدیریتی، برنامه ریزی صورت گیرد. اگر تئاتر واقعاً منجر به این شود به نظر من سودمند است. ولی تا الان این امکان در تهران و در برخی شهرستان ها شاید خیلی کمتر به وجود نیامده است. ولی در شهرستان ها هیچ تأثیری از جشنواره تئاتر فجر دیده نمی شود. امیری در ادامه درباره جایگاه تئاتر فجر در کلیات تئاتر کشور اظهار کرد کلیات تئاتر کشور خیلی گسسته است، یعنی یک ساختار از دید من، یک پیکره منسجم تئاتر کشور ندارد. ما می بینیم برخی استان ها بسیار ضعیف اند و برخی استان ها قویترند، نمی گویم از لحاظ کار قویترند واقعاً کارهایی که در بعضی شهرستان ها اجرا می شود به لحاظ کمی و کیفی بسیار قوی هستند. بحث بعدی اجرای عموم است یک وقتی می بینید کار شهرستان می آید و در جشنواره هم جواب می دهد ولی فضایی که در کشور دیده شود را ندارد باید بیاید در شهرستان خودش چند روز اجرا برود. اگر جشنواره برای این هم برنامه ریزی می کرد، مفیدتر بود.