جشنواره تئاتر فجر بزرگترین رخداد تئاتری کشور

من اعتقادم بر این هست که اگر امروزه دشمن های ایران زمین چه داخلی و چه خارجی که امریکا و اسرائیل و هر کشوری باشد اگر به ما حمله کنند واقعه مغول ها برای ایران زمین تکرار خواهد شد به همین دلیل خواستم که این متن را انتخاب کنم. وی در ادامه در خصوص شیوه اجرایی نمایش گفت: شیوه اجرایی ما به تلفیق چند سبک برمی گردد. این نمایش یک نمایش ایرانی هست اما چند سبک مختلف در زمینه اجرایی دربردارد و بیشترین سبکی که غالب است، سبک اکسپرسیونیسم است. او درخصوص جایگاه جشنواره تئاتر فجر بر کلیات تئاتر کشور افزود: جشنواره تئاتر فجر بزرگترین رخداد تئاتری کشور هست و اگر که با برنامه ریزی دقیقتری اداره شود یقیناً می تواند چشم اندازهای بهتری را برای تئاتر ما داشته باشد. در حال حاضر فقط جشنواره تئاتر فجر را برگزار می کنیم و هیچ اتفاق خاصی در پس آن نخواهد افتاد و فقط بهترین اتفاق این است که هنرمندان در کنار هم آن هم نه به شکلی که همه بتوانند همدیگر را ببینند و بتوانند تبادل تجربه بکنند، فقط مجری هستند و اجرا می کنند و بعد به شهر خودشان برمی گردند و هیچ اتفاق خاصی نمی افتد. بدترین اتفاق این هست که به فرض مثال گروهی مثل من بیاید در شهر تهران و در تبعید گاهی مثل تالار بوستان بیفتد که به هیچ عنوان مخاطبی ندارد و فکر می کنم به هر شرایطی ما مجبور شده ایم کار را در جشنواره تئاتر فجر اجرا کنیم و کیفیت دیگر برای ما مهم نیست و بیشتر برای آمار و ارقام است. جشنواره دیگر آمار و ارقام شده و این خیلی بد است یعنی نسبت به سال های ابتدایی که استارت خورد و بسیار اتفاق خوبی بود و رشد تئاتری ما مدیون آن سال های اول و دکتر منتظری هست، امروزه متاسفانه می بینم که به پیکره تئاتر ما ضربه می زند. زیبایی نژاد در ادامه در مورد تأثیر جشنواره تئاتر فجر در ارتقاء تئاتر کشور به لحاظ کمی و کیفی بیان کرد: آن چیزی که چندان حائز اهمیت نیست داوری هست؛ آن چیز که مهم است مخاطب است. امروز آنچه که تئاتر ما را نجات می دهد مراجعه مخاطب به سالن ها هست و متأسفانه اثرهایی که تولید می کنیم تماشاگر گریز هست و این اتفاق بدی است و ما نمی توانیم مخاطبمان را راضی از سالن بیرون ببریم و منتظر هستیم که شرایطی به وجود بیاید که مخاطب خودش را به ما برساند و این اتفاق نخواهد افتاد. به نظر می رسد که هنرمند باید بازنگری کند و تئاتر بدون مخاطب معنا ندارد و ما متأسفانه همه چیز در تئاترمان داریم ولی مخاطب نداریم. همان تهران را هم اگر در نظر بگیریم نمایشی که اجرای می رود نسبت به جمعیتی که تهران دارد بسیار کم است. حتی در تهران هم فقر تماشاگر داریم و در شهرستان ها که مشکلات بیشتری است. مخاطبان ما فقط تئاتری ها هستند. وی در خاتمه برای هرچه بهتر شدن جشنواره تئاتر فجر پیشنهاد داد که: مهم نیست که چه تعداد گروه در جشنواره وجود دارد. آیا ما آن قدر آیا پتانسیل تئاتر داریم؟ آیا تئاتر ایران می تواند 153 تئاتر فاخر تولید کند؟ به نظر می رسد که هرچه این جشنواره را محکم تر بگیرند ورودیش کمتر باشد، تعدد جشنواره ها کمتر باشد، کیفیت خود به خود بالا می رود. سطح نمایش ها خیلی متفاوت است. باید ورودی ها کنترل شده باشد. هر کاری وارد جشنواره نشود چون جشنواره تنها مکانی است که باعث رشد ما می شود. وقتی به هر قیمتی ورودی آزاد باشد دیگر فخری برای من ندارد. جشنواره تئاتر فجر پیچیده نخواهد بود و تلاش فرد پایین می آید و دنبال راه کارهایی برای ورود می گردند تا راحت به جشنواره راه یابند و این خیلی بد است که مهم فقط رزومه است.