ایجاد یک شرکت تولید تئاتر مجزا برای هر گروه

در سال های بعد به گونه ای آن وضعیت را به خودشان می گیرند. او درباره تأثیر جشنواره تئاتر فجر در ارتقاء تئاتر کشور به لحاظ کمی و کیفی افزود: فکر نمی کنم به لحاظ کمی جشنواره بتواند در کار تولید تئاتر تأثیر داشته باشد چون گروه هایی که کار تئاتر می کند و به صورت مستمر کار می کنند حالا اگر جشنواره هم نباشد، کارشان را کار می کنند و اجرا هم می روند ولی به لحاظ کیفی بستگی به این دارد که سیاست گذاری هایی که در جشنواره می شود به چه کارهایی بها داده شود و آن کارها بتوانند کیفیت کارهای سال بعد را تعیین کنند. میثم عبدی که با نمایش «کمدی استشمامات» در بخش مرور بیست و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور دارد در مورد کارش می گوید: «کمدی استشمامات» در واقع پنجمین قسمت از کمدی هایی است که در گروه خودمان کار می کنیم. پیشتر «کمدی افتضاحات»، «ارتباطات»، «اکتشافات» و «کمدی ارتفاعات» بود و امسال «کمدی استشمامات» است که قاعدتاً همانطور که از اسمش پیداست یک نمایش کمدی است با نگاهی به داستان دماغ اثر گوگول. شیوه کارگردانی هم در واقع می شود گفت گروه ما یک شیوه خاص برای کار کردن دارد. در گروهمان به یک شاخه خاص از نمایش رسیدیم و سعی می کنیم در آن عمیق شویم تا اینکه بخواهیم فضاهای دیگر تئاتری را امتحان کنیم. اما شیوه کارگردانی که من دارم ابتدا یک ایده به ذهنم می آید بعد آن ایده را با گروه ثابتمان در میان می گذاریم و سپس نویسنده گروه بر روی آن ایده کار می کند. با بداهه پردازی های تمرین آن متن شکل می گیرد و بعدها اجازه می دهم این خلاقیت در بازیگرها آزاد باشد و بازیگر در ارایه خلاقیتشان درمورد میزانسن ها، شکل کاراکترها، صحنه های کمیک آزاد باشند و بعد کار را هرس و استرلیزه اش می کنیم. وی در ادامه در خصوص انتخاب متن گفت: متن را ما انتخاب نکردیم به نوعی متن ما را انتخاب کرد. روی داستان های کوتاه گوگول مطالعه کردم و احساس کردم که این داستان ها قابلیت زیادی دارند تا ما یک نگاهی به آن کنیم و دست کاری اش کنیم. البته داستان نمایش به سیر داستانی دماغ اثر گوگول ربطی ندارد و فقط یک ایده از داستان دماغ گرفتیم. وی در پایان برای بهتر شدن جشنواره تئاتر فجر پیشنهاد داد که: ایکاش جشنواره ای وجود نداشت و به اندازه تمام گروه های فعال تئاتری یک آکادمی، یک سالن مجزا و یک شرکت تولید تئاتر مجزا برای هر گروه وجود داشت که آن گروه می دانست با اعضای ثابتش باید هر سال یک کار تولید کند و برای مردم ارایه کند و دیگر این مشکل پیش نمی آمد که هنرمندان در چند کار مشترک کار کنند و دردسرهای این شکلی به وجود بیاید.