گفت و گو با مهدی تقی زاده کارگردان نمایش «شام آخر پرده آخر»
یک هدایتگر برای یک ساختار

مهدی تقی زاده در خصوص جایگاه تئاتر فجر در کلیات تئاتر کشور بیان کرد: در واقع هر جشنواره با هر موضوعی که باشد، در ذات خودش یک رسالت پیوند دارد. حال جشنواره تئاتر فجر ارتباط دهنده تئاتر با تمام مشتقات آن بین تئاتر در داخل و خارج کشور است، یک هدایتگر برای یک ساختار.
پس قطعاً جایگاه مهم و خاصی را داراست. تقی زاده درباره تأثیر جشنواره تئاتر فجر در تئاتر کشور به لحاظ کمی و کیفی افزود: حتماً موثر است اما چه اندازه؟ هنگامی که یک گروه مدت کوتاهی در جشنواره حضور دارد، نمایشها متفاوت و زیاد در جشنواره هست ولی زمانی برای دیدن کار نیست و اگر هم هست بسیار اندک است. هنگامی که فرد یا گروه نتوانسته به تبادل با اندیشههای جدید بپردازد و این تبادل را در روی صحنه به اجرا بگذارد، تأثیر جشنواره جهت اثر در آینده کاهش پیدا میکند. به لحاظ کمی مشکل خیلی کمتر است، زیرا همواره هستند گروه هایی که تحت هر شرایطی با حداقل داشتن امتیازات کیفی کار میکنند. کارگردان نمایش «شام آخر پرده آخر» در مورد کارش توضیح داد که: ترانه و امیر زن و شوهری که بعد از ده سال زندگی به تکرار و روزمرگی رسیدند، زندگیای که گاه بارقه عشق قدیم در آن رخ مینمایاند. امیر نویسنده در حال نوشتن نمایشنامهای است درباره زنی که طوفان شهر خاطراتش را از بین برده و حافظهاش را از دست داده است حال دو مرد مدعی همسری وی هستند. زن باید به یاد بیاورد تا نمایش پایان یابد. امیر از سیاوش و مرجان خواهرو برادری که دوستان 30 ساله او هستند میخواد تا او را در این نمایش یاری کنند. نمایش آغاز می شود اما بیش از آنچه فکر میکردند نمایش به زندگی واقعی آنها سایه انداخته است. شیوه و نحوه کارگردانی هم به صورت بحث، مطالعه و تبادل نظر پیرامون نمایشنامه داستان و سبک اجرایی پس از جلسات متن خوانی آزاد، کامل گذاشتن بازیگر برای رسیدن به مرحله رهایی و استفاده از خلاقیت او و سپس اضافه کردن موارد و میزانسن هایی که مدنظر خودم بود. اما چرا این متن را انتخاب کردم؟ به دو دلیل: اول اینکه داستان نمایش و اتفاق هایی که میافتاد برایم جذاب بود، تراژدی دیگرگونه و واحدی که در دو زمان کاملاً دور از هم ولی مرتبط به هم در یک زمان اتفاق میافتاد، رسیدن به تراژدی مطلق و تزکیه و دوم اینکه: اتفاقی که در نمایش میافتد با شرایط حال حاضر همخوانی معنایی و اجتماعی دارد. ولی در خاتمه برای هر چه بهتر شدن جشنواره تئاتر فجر پیشنهاد داد که:
1) جشنواره رقابتی شود. یکی از دلایل ایجاد انگیزه رقابتی بودن جشنواره هست. وقتی شما رقابت را از یک جشنواره حذف کنید طبیعتاً اجرای نمایش حتی در حداقل خودش با افت کیفی همراه میشود.
2) حمایت مادی و معنوی بیشتری از گروهها شود که این حمایت میتواند ذخیره خوبی برای شروع کارهای جدید باشد.
3) گروههای شرکت کننده زمان بیشتری در جشنواره حضور داشته باشند. کارهای متفاوت فکر و ایدههای متفاوت به وجود میآورد، که این میتواند در تمام نسلهای تئاتری موثر باشد. پس فرصتی هم باشد که کارهای متفاوت ببینند.