”سحر رحیمی” در سومین جلسه کارگاه آموزشی شیوه‌های اجرا در جشنواره تئاتر فجر مطرح کرد:
با آموزش تئوری‌های شیوه اجرا می‌توانید یک منتقد آگاه باشید
سومین جلسه کارگاه آموزشی "سحر رحیمی" با عنوان شیوه‌های اجرا صبح امروز ـ ۱۹ بهمن‌ماه ـ با حضور جمعی از هنرجویان عرصه تئاتر در سالن نیلوفر خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی جشنواره تئاتر فجر، در ابتدای این کارگاه آموزشی چکیده‌ای از مطالب گفته شده در طی روزهای گذشته کارگاه به هنرجویان یادآوری شد و سپس درخصوص سوژه‌های اجرایی از جمله سورآلیسم، کوبیسم، اکسپرسیونیسم و فتوریسم توضیحاتی ارائه شد.
در ادامه تأثیرات جنگ‌های جهانی اول و دوم بر روی اجتماع و افراد در یک فضای دوستانه مورد بررسی قرار گرفت و سحر رحیمی سیر صنعتی شدن جوامع و تغییرات محیط پیرامون افراد و تأثیر هنرمندان از این واقعه را تشریح کرد.
وی در ادامه به هنرمندانی اشاره کرد و گفت: «در تاریخ تئاتر دنیا از طریق شیوه‌های مختلف اجرایی دست به خلاقیت زدند که از جمله این افراد جان کیج بود که از طریق موسیقی آثار نمایشی را به مرحله اجرا در می‌آورد.»
سپس هنرجویان کارگاه به ارائه پرسش‌هایی درخصوص موضوعاتی که روزهای گذشته مورد بررسی قرار گرفته بود، پرداختند. برای مثال قرار گرفتن هنر در اختیار هنرمند و یا بالعکس بودن این موضوع یکی از سؤالات هنرجویان که رحیمی خطاب به این هنرجو گفت: «در برخی از شیوه‌های اجرایی نقش تماشاگر به خوبی روشن است. مخاطب نمایشی را مشاهده می‌کند و با توجه به درک، دریافت خود، ارتباط برقرار می‌کند و در ذهن خود این موضوع را مورد بررسی و تصویرسازی قرار می‌دهد. او شاید در ذهن خود در ادامه نمایش را به گونه‌ای دیگر بیافریند، ولی باید توجه داشت که در برخی دیگر از شیوه‌های اجرایی تماشاگر می‌توانند خاتمه‌دهنده یک اتفاق نامساعد باشد که این فضای تئاتری در شیوه پرفورمنس اتفاق می‌افتد.
رحیمی در ادامه به نمایش "لب‌های توماس" اثر ماریا آبراویج اشاره کرد و گفت: «در این نمایش بازیگر روی عکس خود یک ستاره 5 گوشه می‌کشد و سپس این ستاره را روی شکم خود حک می‌کند و با شلاق زدن خود و جاری شدن خون بر روی صلیبی از رنج می‌خوابد و... که این شیوه اجرایی باعث می‌شود تماشاگر در حالت ناامنی قرار گیرد، به طوری که نمی‌داند که با اتفاقاتی که در حال وقوع است چه عکس‌العملی می‌تواند نشان دهد. وی نمی‌داند باید جان بازیگر را نجات دهد و یا ادامه روند نمایش را نظاره‌گر باشد.»
این مدرس تئاتر در پاسخ به یکی دیگر از هنرجویان که جمع‌آوری و کسب اطلاعات و آگاهی را به عنوان امری لازم و ضروری برای پرداختن به یک شیوه اجرایی می‌دانست، گفت: «با توجه به اینکه دغدغه دستیابی به شناخت نسبت به شیوه اجرایی بسیار خوب است، ولی نمی‌توان تئوری را لازمه شروع یک شیوه اجرایی دانست؛ بلکه به دست آوردن شناخت به صورت تئوری و پرداختن به کار عملی در کنار هم می‌تواند در رشد و موفقیت یک کار تأثیرگذارتر باشد.»
رحیمی برای تشریح بیشتر، به شیوه اجرایی که مورد علاقه این هنرجو بود اشاره کرد و گفت: «شیوه پرفورمنس با شیوه‌های مذهبی و آئینی رابطه نزدیکی دارد و در خیلی مواقع سمبلیک است و برای درک بهتر حادثه انجام می‌شود. برای مثال در مراسم مسیحیان کشیش با قرار دادن قرص نان در دهان افرادی که حضور دارند، مقدس شدن جسم را به فرد انتقال می‌دهد.»
وی داشتن اطلاعات بیشتر و دستیابی به شناخت نسبت به اتفاقات رخ داده را در موفقیت هنرمند مؤثر دانست و گفت: «با بالا رفتن میزان آگاهی هنرمند، فرد می‌تواند پرفورمنس دقیق‌تری ارائه دهد. با آموزش تئوری‌های یک شیوه اجرایی و ایده گرفتن از مطالبی که درخصوص این شیوه اجرایی به چاپ رسیده، علاوه بر اینکه می‌توانید یک منتقد آگاه باشید، قادر خواهید بود سبک و سیاق جدیدتری در این شیوه به وجود آورید.»
گفتنی است کارگاه آموزشی "شیوه‌های اجرا" از 16 تا 21 بهمن‌ماه ساعت 9:30 تا 15 در سالن نیلوفر خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.