در حال بارگذاری ...
...

گفت و گو با آرش عباسی، نویسنده و کارگردان تئاتر

جوانان امروز، چهره های خبرساز فردا

گفت و گو با آرش عباسی، نویسنده و کارگردان تئاتر

جوانان امروز، چهره های خبرساز فردا

آرش عباسی، نویسنده و کارگردان تئاتر در خصوص ارتقاء سطح علمی تئاتر به واسطه کارگاه های آموزشی، همایش ها و سمینارها گفت: به نظر من تأثیرات خیلی زیادی می توانند داشته باشند بخصوص کارگاهای آموزشی که مهمترین بخش آموزش به شمار می رود.

اما همانطور که می بینیم معمولاً کارگاه های زیادی در طول سال از طرف جشنواره ها یا سازمان های مختلفی که با تئاتر در ارتباط هستند برگزار می شود. ولی فکر می کنم از همه مهمتر این است که باید این کارگاه ها هدفمند باشند یعنی در انتخاب هنرجو و کسانی که قرار است از این کارگاه ها استفاده کنند، هم وسواس زیادی بخرج دهند و هم در انتخاب گرداننده کارگاه باید دقت فراوانی داشته باشند و حرفش این نباشد که یک کارگاه آموزشی هست و در آن تئاتر آموزش داده می شود. کارگاه ها باید تعریف داشته باشند همانطور که سمینارهایی که برگزار می شود باید تعریف داشته باشد. ما در طول سال سمینارهای متعددی برگزار می کنیم، اگر نگاهمان به این قضیه نگاهی آماری باشد، بازده آنچنانی ندارند و دست آخر چیزی نصیب ما نمی شود. در زمینه سمینار حداقل کار زیاد کردیم اما کار خوب و چشمگیری انجام ندادیم. او با اشاره به جایگاه جشنواره تئاتر فجر افزود: به هرحال جشنواره تئاتر فجر دیده خواهد شد پس گزینه درجه یکی برای اینکه سطح تئاترمان را بسنجیم و میزان داشته ها یمان را ببینیم است. عباسی در پایان درباره نقش جشنواره تئاتر فجر در معرفی چهره های جوان بیان کرد: فکر می کنیم نقش آن در معرفی چهره های جوان تا حدودی نسبت به گذشته کمرنگ تر شده است؛ یعنی آن نقشی را که سال های قبل بازی می کرد را دیگر الان ندارد. آن نقشی را که در دهه 60 و بخصوص در دهه 70 داشت، امروزه دیگر محسوس نیست. دلیلش هم این است که آن موقع شکل و شمایل جشنواره تئاتر فجر به گونه ای بود و امروز به گونه ای دیگر است. بخش های جشنواره بیشتر و رقابت ها کمتر شده است. در خیلی از بخش ها، رقابتی دیگر در آن ها صورت نمی گیرد. این نکته را هم بگویم که رقابت غالباً همیشه چیز خوبی نیست یعنی ما همیشه نمی توانیم بگوییم رقابت مساله فوق العاده ای است، ولی باید وجود داشته باشد. اما تجربه نشان داد که جشنواره تئاتر فجر در زمینه های مختلف خود اعم از شاخه های مختلف نمایشنامه نویسی، کارگردانی یا بازیگری چهره هایی را معرفی می کند که بعدها بتوان گفت از مهمترین چهره های تئاتر این مملکت شده اند. به نظرم در این چند سال اخیر این اتفاق نیفتاده و می توان گفت یک بخشی از آن به قضیه حذف رقابت از جشنواره برمی گردد. البته رقابت هست ولی شامل همه بخش ها نمی شود فقط بخش بین الملل است که کارها مورد داوری قرار می گیرند کما اینکه به گذشته برگردیم می بینیم چقدر چهره هایی بودند که برای اولین بار اثرشان در جشنواره تئاتر فجر اجرا شد و امروز جزو چهره های خبرساز محسوب می شوند و به نوعی نبض تئاتر در دست این افراد است.