ارتباط شیوه انتخاب آثار با سیاست های جشنواره

او در ادامه صحبت هایش درباره تعامل تئاتر ایران با دیگر کشورها می گوید: باید این قضیه به صورت جدی تر اتفاق بیفتد و این یعنی ارتباط هرچه بیشتر تئاتر ایران با تئاتر جهان. به شکل اساسی روی این بخش کار نشده و عموماً فاصله ما با تئاتر جهان فاصله زیادی دارد؛ این فاصله گاه به شکل مرغوب شدن در آثارمان پدیدار می شود یعنی ما کاری را انجام می دهیم که فقط و فقط صرفاً بخواهد به اصطلاح آن طرف مرزها اجرا شود. این قضیه که ما در تئاتر بخواهیم گفت و گوی فرهنگی خودمان را با مرز خارج ایران داشته باشیم،اصلا گفت و گوی فرهنگی نیست، بیشتر تحت تاثیر قرار گرفتن از آن قضیه است؛ یعنی ما فکر نمی کنیم، مهم نیست یا شاید اولویت آن تئاترهایی که کار می کنیم یا می فرستند به دیگر کشورها این نباشد که چه شاخصه ای از این فرهنگ، چه شاخصه ای از این هنر، چه شاخصه ای از کشور ما را می خواهند به جهان معرفی کنند یا ما چه پیشنهادی برای جهان داریم یا ما چه می گوییم! بیشتر مثل فیلم ما هست؛ یعنی فیلم هم همین است حالا فیلم این مکان بین المللی شدن برایش راحت تر بوده است.یک حلقه می گیرند و چند جا نمایش می دهند و هنوز این فیلم امکان بهتری برایش دارد اما در مورد تئاتر این گونه نیست. تئاتر به عنوان جایگاهی جغرافیایی، پیشینه فرهنگی و سابقه تمدن و اینکه ما چه می خواهیم به این جهان بگوییم، مطرح است. این مهم است که حالا ما چه پیشنهادی، رابطه ای، راه حلی را می خواهیم با جهان ایجاد کنیم؛ که در این مورد خیلی کم کار شده یا اساساً به این زاویه کمتر نگاه شده است. عموماً این گونه بوده که یکسری نمایش به دیگر کشورها ببرند و یکسری نمایش هم جهت اجرا به کشورهای مختلف بفرستند. هر از گاهی برخی از کارها هم که هستند بنا به شرایط خاص مان و یا بودجه هایمان گروه های درجه یک به ایران نیامدند البته گروه های درجه دو در ایران اجرا داشته اند که یک بار گروه برلین آنسامبل آمده بود. امکاناتی که ما در تئاترمان داریم، یک نوع امکانات است و امکاناتی که آنها دارند یک چیز دیگراست. همچنین شرایط فرهنگی آنها به گونه ای دیگر است. وی درباره شیوه انتخاب آثار گفت: طبیعی است که به سیاست های جشنواره خیلی ارتباط پیدا می کند یعنی طبعاً اگر جای آن 5،4،3 نفری که متن را دارند می خواهند، 5 نفر دیگر هم باشند شاید انتخاب دیگری داشته باشند یعنی این یک چیز ابتدایی و اولیه است که یک گروهی با یک نگاهی کار را می بینند که آن گروه دیگر انتخابشان ممکن است چیز دیگری باشد چون تئاتر مثل صنعت یا فن نیست. در تئاتر یک بخشی از آن با سلیقه و بخش دیگر با ویژگی های زیبایی شناسی هر هنرمندی یا اکیپ داوری بستگی دارد که بخشی از آن سیاست های جشنواره است که دبیر جشنواره بر اساس ملاک ها و معیارهای کلی و اهداف های کلان فرهنگی کشور تعیین می کند.