طنین جشنواره تئاتر فجر در آسیا

بهروز غریب پور با اشاره به این نکته در خصوص رقابتی و غیر رقابتی بودن جشنواره گفت: که معمولا در دنیا هر دو نوع آن وجود دارد، هر دو هم اگر به صورت درست و برنامه ریزی شده باشتد، طبیعتا تاثیرات خاص خودش را خواهند داشت. جشنواره رقابتی حسنی که دارد، این است که گروه هایی که به میدان می آیند برای نشان دادن توانایی هایشان سعی می کنند که هر چه بیشتر خودشان را نشان دهند اما یک تاثیر منفی ای که دارد این که شما برای جایزه کار کنید و برای رقابت با هم صنفانتان که کار کنید و عامل تعیین کننده دوام و قوام یک جامعه و اثر هنری یعنی تماشاگر را در حقیقت یا نادیده خواهیم گرفت یا کمرنگ خواهد شد. در کشورهای دیگر جریان تئاتر مختص یک شهر و یک پایتخت نیست مثل ایران و در شهرهای مختلف جریان تئاتری پراکنده است. طبیعتا جشنواره رقابتی در کنار همه حوادث دیگر اتفاقات فرهنگی جای خودش را دارد اما به محض اینکه متمرکز شود تمام قوای هنری تئاتر یک کشور در یک شهر برای رقابت، همان بازی ای خواهد شد که ما داشته ایم. از ابتدایی که ما جشنواره تئاتر فجر در رشته تئاتر را برگزار کردیم، چند هزار نفر برنده یک و دو عناوین مختلف بوده اند، خیلی هایشان اصلا اسمی ازشان در جامعه تئاتری وجود ندارد، بنابراین همین مساله و پدیده نشان می دهد که به درستی این قضیه هدایت نشده و چون به درستی هدایت نشده تاثیرات مثبتی که در سایر جاها می تواند داشته باشد از بین رفته است.
وی در خصوص تعامل تئاتر ایران با دیگر کشورها افزود، جشنواره تئاتر فجر هنوز آن طور که باید و شاید در جهان به رسمیت شناخته نشده است. اما برای پیگیری یک جشنواره مدیران جشنواره مطمئنا این را به روزی خواهند رساند که به هر حال در دنیا شناخته شده باشد. الان ما به جهت اینکه مجبوریم یکسری گروه ها را بیاوریم و هزینه های آنها را باید تقبل کنیم فکر نمی کنم به عنوان جشنواره طبقه بندی اگر در نظر بگیریم به عنوان جشنواره یک یا دو مطرح باشد، جشنواره تئاتر فجر، جشنواره ای است که در آسیا طنین خاص خودش را دارد ولی چندان اعتباری در دنیا ندارد. بدیهی است و نباید زیاد گله مند بود، من فکر می کنم که هر بار باعث شده که موجی در فرهنگ کشورهایی که شرکت کننده هستند پدید بیاورد و داوری منفی ای که قبلا داشتند را کمرنگ کند.
او در پایان در مورد شرایط انتخاب آثار گفت: من پارسال در بخش های تجربه های نو بودم و به هر حال از انتخاب هایی که شد راضی هستم و فکر می کنم که ما داورانی که در این شاخه کار می کردیم تمام تلاشمان را کردیم تا اگر داوران به رد یا قبول اثری که قرار است که مورد داوری قرار گیرد به درستی به تبعاتش فکر کنند. فکر کنم کمتر سالی بوده که ما مساله ای به نام داوری متزلزل و ضعیف داشته باشیم. کمتر این اتفاق افتاده است. بیشتر برمی گردد به آثار، وقتی آثار خیلی خوب باشند داوران طبعا بهترین آثار را انتخاب خواهند کرد، وقتی آثار ضعیف باشند بهترین داوران هم اگر باشند کاری از پیش نخواهند برد.