حذف عنصر رقابت از بدنه تئاتر کشور

باید عنصر رقابت را از بدنه جشنواره ها حذف کرد، به خصوص برای تئاتر شهرستان ها، چون این باعث الگوسازی شده و این الگوسازی بسیار خطرناک به نظر می رسد. مثلا مناسبتی را به عنوان یک اثر ممتاز معرفی و برجسته اش و این الگویی می شود برای بچه های شهرستان تا به جای بروز خلاقیت هایشان به تقلید از آن اثر روی آورند. باید اجازه داد تا در دوره کوتاهی که جشنواره برگزار می شود، خلاقیت ها شکل بگیرد. در اینصورت می توان تشخیص داد چه کاری خوب، متوسط و ضعیف است. او در ادامه صحبت هایش درباره تعامل تئاتر ایران با دیگر کشورها می گوید این قضیه همیشه آرزوی ما بوده است. نمی خواهم زحمات آقای پارسایی را نادیده بگیرم، ولی آن سال هایی که آقای منتظری مسئول مرکز هنرهای نمایشی کشور بود مرزهای سایر کشورها را به روی تئاتر ایران گشود و این تداوم ارتباطی تا به امروز ادامه داشته است، به گونه ای که بچه های ما به آنجا می روند و اجرا دارند و آنها نمایش هایشان را در ایران اجرا می کنند. 
یکی دو دهه اخیر مرزهای سایر کشورها به روی تئاتر ایران باز شده و باید این را بر فال نیک گرفت. اما نمایش هایی که برای اجرا در دیگر کشورها انتخاب می شود باید به گونه ای باشد که تقلید از نمایش آن کشورها نباشد. نمایشی باشد که متعلق به تئاتر ایران باشد. دوستان جوان باید تلاش کنند آنچه را که متعلق به ماست را دستمایه آثارشان قرار دهند و در آنجا به نمایش بگذارند تا نشان دهند ایران هم صاحب تئاتر، فرهنگ، آئین ها، سنت ها و خیلی چیزهای زیبا و جذابی است که اگر به درستی سیاست گذاری شود ما هم می توانیم در بدنه تئاتر جهان جایی پیدا کنیم. 
رضا صابری در پایان در خصوص شرایط انتخاب آثار جشنواره می گوید: اولا دوستانی که به عنوان شورای انتخاب آثار معرفی می شوند باید نمایشنامه را بشناسند، قواعد را بدانند، موقعیت را بشناسند، شرایط کشور را درک کنند.