گزارش نشست نقد و بررسی نمایشنامه نامه های شرجی نوشته شهرام کرمی

شتمین نشست نقد و بررسی نمایشنامه های منتخب بخش مسابقه نمایشنامه نویسی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به نقد نمایشنامه نامه های شرجی با حضور بهزاد صدیقی (مدیر بخش نمایشنامه نویسی ) شهرام کرمی(نویسنده) روزبه حسینی (منتقد و نمایشنامه نویس ) روز پنج شنبه 28آبان 1394 در تالار مشاهیر تاتر شهر و در چهارمین روز از برنامه های نمایشنامه نویسی جشنواره پس از خوانش این اثر برگزار شد 
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی جشنواره تئاتر فجر ، در ابتدای جلسه بهزاد صدیقی گفت : فضای جنگ و مسائل بعد از آن و تاثیراتی که جنگ در آدمها می گذارد دستمایه های نمایشنامه های شهرام کرمی هستند نامه های شرجی خیلی به فضای بلوط های تلخ نزدیک بود و حضور مشترک رویا افشار و سیروس همتی در هر دو اثر بر این نزدیکی صحه بیشتری می گذارد. 
بر پایه این گزارش در ادامه بهزاد صدیقی از مخاطبان خواست تا به به طرح دیدگاهها و نظرات خود در خصوص این اثر بپردازند که یکی از مخاطبان به فضای بیش از اندازه ارام و رمانتیک داستان اشاره کرد و گفت: این کار پز روشنفکری نداشت و راحت می شد با آن ارتباط برقرار کرد اما سوال این است که 5 نامه پیدا شده چرا حاوی فجایع نیستند و چرا فضا اینقدر آرام و رومانتیک بود و چرا نامه ها بسته بود؟
شهرام کرمی نویسنده نمایشنامه نامه های شرجی در پاسخ به این سوال گفت: من معتقدم نمایشنامه یا باید خوانده یا اجرا شود . تصور نمایشنامه خوانی برای من کارسخت و دشواری بود و سعی کردم اتفاق درون نمایش بیافتد . و تلاش من بر این بود که از بستر دیالوگ شخصیت ها یک نگاه اعتراضی بروز بدهم . و به یک شکلی این راز را باز نکردم تا ارزش دراماتیک آن باقی بماند . نسلی برای کشور در دورانی جنگیدند که عده ای با آن مخالف و عده دیگر موافق بودند . هدف من این بود که به دور از کلیشه با آن برخورد کنم و فاجعه بزرگ را مانند آثار چخوف در درون شخصیت ها نشان بدهم . پرداخت دیالوگ و شخصیت ها ماهیتی ساده دارند و برخلاف دیگر نمایشنامه ها با این پرداخت ساده سعی کردم فاجعه در درون شخصیت ها باشد .درباره جنگ باید واقعی یا تخیلی نوشت و این معضلی است هست که با کلیشه هایی روبرو هستیم که تخیل دقیقی می خواهد و در مورد جنگ باید فارغ از کلیشه ها بود .
به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، شهرام کرمی در پاسخ به این سوال که: اگر این نمایشنامه طولانی شود قابلیت به تصویر کشیده شدن را دارد گفت : خود را همیشه مدیون این جملهزنده یاد محمود استاد محمد میدانم که به من میگفت ایمان و باورت به کارهایت ضعیف است ، کاری که نوشته می شود باید در معرض دید مخاطب قرار بگیرد و در خیلی جاها احساس کردم که می توانم دوباره تجدید نظر کنم ، شخصیت جوان می تواند کسی باشد که همه چیز را به کنکاش بکشد .
در ادامه این نشست، روزبه حسینی منتقد و نمایش نامه نویس در باره این اثر گفت : منطق نمایشنامه این نیست که جوان همه چیز را به کنکاش بکشد و با منطق سیر و سفر در تضاد است محور شخصیت جوان بر وظیفه ، خاطره و تکلیف می چرخد با اینکه خاصیت ضد جنگ دارد ولی خیلی ظریف منظر حفظ خاطره ها را نشان داده است .
وی تاکید کرد: نمایشنامه خوب نوشتار مناسبی است برای روی صحنه رفتن وقتی با روایت های عریان طرف هستیم امکان تصویری و بصری کردن آن بینهایت می شود . شهرام کرمی به شدت موجز می نویسد که هم حسن است و هم خطرناک است و باعث می شود که کارکرد اصلی خودش را پیدا نکند .حسینی ادامه داد: پرسشی که مطرح می شود این است این جهان ، جهان کنش مندی است که رویدادها باعث کنش در آن نمی شوند . کنش ما زمان و تم ما فراموشی است و نباید منتظر اتفاق و یا تحول باشیم . اصولا شهرام کرمی به دنبال نمایشنامه نویسی که فاجعه آفرین باشد نیست و اتفاقی در نمایشنامه نمی افتد.
این گزارش می افزاید: منتقد حاضر در نشست در ادامه سخنانش تصریح کرد: جمله درخشان نمایشنامه درباره صحبت کردن و دیالوگ پدر است " دوست دارم همیشه قبل از همه بمیرم " آدمی که متوجه می شویم با ذهنیت پدر است و در بخش های دیگر ،دیالوگ نویسی ها ی بی ربط بین پدر و پسر است . مستقیم گویی های پایانی می تواند خوب باشد و در حوزه طراحی می تواند ما را شوکه کند. و اگر این اثردر تفکر درست اجرایی قرار بگیرد می تواند اثر خوبی باشد اما این خوانش به ما می گوید که عملا به یک اجرای تخت منتهی می شود.
در انتها حسینی منقد این نمایشنامه خوانی گفت : می خواهیم یک بد من در اثر ما تبدیل یه یک انسان مثبت شود . می تواند ریا کند ، اما اعتقاد ما هر روز با روز دیگر متفاوت است .
چهارمین روز برنامه های نمایشنامه خوانی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در ادامه با گفتمان میان عوامل اثر و حاضران در نشست به پایان رسید.