در حال بارگذاری ...
یادداشت رضا صابری، نویسنده و کارگردان تئاتر

تئاتر فقط برای تهران نیست

در ایران سنت تهران گرایی یک سنت دیرینه است از زمانی که قاجار تهران را به خاطر آب و هوای خوب و چشمه های سرشار و کوه های اطراف به عنوان پایتخت انتخاب کرد تا امروز، تهران به عنوان سمبل ایران مطرح بوده است و اصلاً در زمینه فرهنگ، گویش زبانی و... الگو شده است.

ضمناً چون تهران محل تجمع انواع پدیده های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... است، نسبت به شهرهای دیگر ایران از موقعیت ویژه ای برخوردار است.
بنابراین وضعیت تهران با شهرهای دیگر تفاوت زیادی دارد. حتی نحوه برخورد عموم مردم با هنرمندان در تهران و شهرهای دیگر متفاوت است. در واقع دور بودن شهرهای دیگر از پایتخت باعث شده تا فاصله های میان پایتخت و دیگر شهرها عمیق شود. عمق فاصله هم تهران را دارای وضعیت ممتازی نموده است در مورد هنر وضعیت هنرمندان این رویکرد در طی سالیان سال به یک فاجعه فرهنگی تبدیل گردیده است. 
مثلاً وقتی یک گروه تهرانی به شهری دیگر می رود، هنرمندان و تماشاگران شهرهای دیگر به خاطر عشق به تئاتر، همان فاصله ای که ذکر شد و دلایل دیگر استقبال بسیار خوبی از کارشان به عمل می آورند.
از دیرباز تا امروز هرگاه گروه تئاتری از تهران به مشهد می آید، بچه های تئاتری مشهد نهایت تلاش شان را برای فراهم آوردن شرایط و امکانات مناسب برای آنها به کار بسته اند. مردم شهر ما هم خیلی خوب از این گونه نمایش ها استقبال کرده اند. اما متأسفانه زمانی که یک گروه از شهرهای دیگر به تهران می رود، دیگر آن ارتباط های تنگاتنگ وجود ندارد. خیلی بد است که بگوییم حتی بسیاری با دید پایین و با اصلاح ناعادلانه و تبعیض آمیز شهرستانی به این گونه آثار نگاه می کنند. بچه های شهرستان متأسفانه هر بار که تهران آمده اند در غربت محض بوده اند.
این مسأله به سیاست ها و برنامه های مرکز هنرهای نمایشی هم مربوط نمی شود بلکه با تأسف باید گفت که یک اپیدمی فرهنگی و اجتماعی در حوزه هنر است. در واقع یک سنت اشتباه و مرسوم است در گستره ای دیگر شهرهای بزرگ تر در مقابل شهرهای کوچکتر همین نوع واکنش و ارتباط را دارند. این رابطه در میان جوامع مختلف به صورت یک فرهنگ درآمده است و تقریباً در بسیاری از کشورهای غیر پیشرفته همینطور است. 
پایتخت در بیشتر کشورهای دنیا نسبت به دیگر شهرهای آن کشور از مرتبه و ارزش بالاتری برخوردار است. ما هم زمانی که از یک شهر کوچکتر به تهران می رویم، مسلماً ارتباط و داد و وهش تهرانی ها را با خودمان، با آنچه که در مشهد وجود دارد، متفاوت می بینیم. البته ناگفته نماند که هنرمندان حرفه ای تهران همان نخبه های شهرهای دیگر هستند و غریب به اتفاق آنها از شهرهای مختلف ایران به تهران رفته اند. 
حالا این که میزبانی مسئولان و هنرمندان تهرانی از هنرمندان دیگر شهرها به چه شکل و چگونه است سلیقه خود آنها بر می گردد. با شخص من که هیچگاه در تهران برخورد بدی نشده است و رفتارها علیرغم اختلاف سلیقه های موجود بین من و بسیاری از مسئولان، محترمانه و خوب بوده است و شأن من به عنوان کسی که به صورت مستمر و در چهار دهه کار تئاتر انجام می دهد، همواره حفظ شده است.




نظرات کاربران