تئاتر امروز؛ اندیشه فرداست!

می‌بایستی در هیاهوی زندگی شهری و روزمرگی، انسان معاصر می‌بایستی از اندیشه و تفکری که روابط انسانی و اعمال آن را به ما یادآوری می‌کند الهام بگیریم و تئاتر این را به ما می‌آموزاند. یادمان باشد! که امروز ما، تفکر و اندیشۀ فردای‌مان است؛ پس تئاتر این نگرش را برای‌مان به وجود می‌آورد که باید فکر کرد؛ اندیشید؛ و این اندیشه را با زندگی معاصرمان همسو کنیم تا راه آینده را هموار سازیم / تئاتر به خودخواهی‌های انسان‌های امروز می‌آموزد که با پرسش حرکت کنند – بایستند / تفکر کنند و سپس آغاز کنند. 
همواره با پایان یافتن تئاتر، سوال و پرسش‌های بسیاری براییمان آغاز می‌شود؛ پس تئاتر نقطۀ آغاز است؛ آغازی درست در زندگی بی‌سوال دنیای امروزی، تئاتر با پرسش آغاز می‌شود و این می‌تواند همان نقطۀ شروع زندگی امروزمان باشد. تئاتر، از ابتدا تا امروز، اندیشه‌های بسیاری را، با خود، همراه دارد؛ همیشه در حال آفرینش است و این آفرینش ما را به نقطۀ آغاز هستی می‌برد که ریشۀ وجود انسان و روابط انسانی امروز ما می‌تواند در آن آغاز باشد. تئاتر معاصر بر گرفته از اندیشه‌های انسانی است. انسان معاصر، امروز، خود را تنها حس می‌کند و تئاتر می‌تواند پایانی باشد برای تنهایی انسان امروز و فردا. و همواره در اندیشیدن‌هایمان مرور کنیم: تئاتر امروز ما؛ اندیشه فردای ماست.
منبع: بولتن جشنواره