یادداشت علی نصیریان به انگیزه بزرگداشت محمد علی کشاورز

و جدا از تئاترهای معمول و مرسوم که در لاله زار متمرکز بود، نمایش نوپای ایرانی و ترجمه آثار دراماتیک خارجی را در تالارهای غیرحرفه ای به اجرا گذاشتند و بعد که تلویزیون در تهران تأسیس و اجرای نمایشهای تلویزیونی آغاز شد و بعد هم در ده هی چهل فیلم های سینمایی متفاوت با فیلم های ایرانی ساخته شد.
این جمع جوان و تازه نفس که رفته رفته بعضی از تحصیل کرد ههای خارج از کشور هم به آن ها پیوستند، تئاتر و سینمای اجتماعی با معنا و نوینی را شروع کردند که در زمان خود و پس از آن تأثیرات هنری، فرهنگی و اجتماعی غیرقابل انکاری بر جای گذاشت. بسیاری از نمایش نامه نویسان، کارگردانان و بازیگران نامدار دیروز و امروز از دل همین جمع بیرون آمدند.
محمدعلی کشاورز(ممدل خودمان) یکی از آن هاست. مستعد، تحصیل کرده، هوشمند و دوستدار صادق هنرهای نمایشی.
در یک نگاه کوتاه به کارنامه ی این هنرمند برجسته، تأثیرگذاری او در هنرهای نمایشی این سرزمین به سادگی مشهود است.
حسن کار در جمع هنرهای دراماتیک در آن روزگار، کار مستمر گروهی در طی زمانی طولانی بود. تئاتر وابسته به گروه است. گروه تئاتر، تئاتر می سازد و این گروه بود که ما در آن رشد کردیم، کار کردیم، زندگی کردیم، همدیگر را شناختیم و خوب توانستیم در مقابل هم بایستیم و بازی کنیم.
همکاری با کشاورز همیشه برای من فرصتی دوست داشتنی بوده وهست. ادب، اخلاق و پایبندی به اصول و آداب کار نمایش از ویژگیهای اوست و از آن مهمتر استعداد درخشان او. از آن جمع تعداد انگشت شماری بیشتر نمانده که سرمایه‌های ملی و چهره های ماندگار این سرزمین هستند. سلامت و سرافراز بمانند.
گفتنی است در حاشیه بیست‌ونهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از چهار هنرمند برجسته تئاتر کشور یدالله آقاعباسی، فریده سپاه‌منصور، محمود عزیزی و محمدعلی کشاورز تقدیر به عمل خواهدآمد.