تئاتر فجر؛تئاتر بایدها و نبایدها

اما فقط این نیست، خیلی چیزها در دل من و امثال ما وجود دارد که خیلی وقت ها به چشم نمی آید و یا اصلا برای بعضی ها که دستشان در کار است مهم نیست یا به طریقی می خواهند از آن شانه خالی کنند و فقط با وعده و وعیدهای نافرجام، استفاده ابزاری و ... از تو ببرند و تموم! متاسفانه تئاتر فجر ما که خیلی هم بزرگ شده، گاهی وقت ها تنها دریچه ای است برای اثبات کاری که باید به اجرا برسد. در هیاهوی جشنواره خیلی حرف های زده می شود. خیلی قول ها داده می شود. روابط ها بسیار عالی می شود ولی بعد آن دیگر هیچکس، هیچکس را نمی شناسد و این جالب و غریب.... حالا چرا؟ می دانیم من از تئاتر فجر بزرگ خواستارم و اساسا از بزرگترش که همان تئاتر ایران زمین باشد می خواهم که آن قدر بین آدم ها و فقط خود آدم ها فرق نگذارد و به اصل و حقیقت وجودی تئاتر و ارزش های موجود در آن بیاندیشند و عمل کنند. معیار مقایسه ارزش کارها بر طبق آمار و ارقام و چنین و چنان نباشد و با هر اثری به حق و با وجود تمامی شرایط موجود در آن و ارزش های واقعی تئاتر به معنای والای آن برخورد شود به نیروهای فوق العاده و خلاق و پرانرژی و دلسوز و تازه نفس هم فرصت داده شود تا در کنار هم نفسان دیگر در این روح همیشگی بدمند و باز هم تنها و تنها در مقطع و شرایط خاص فقط استفاده یا سوء استفاده نشود، باشد که صاحبان هنر این مرز و بوم نگاهی تازه و مفید و به دور از عادت ها و باید ها به این هنر مقدس بیاندازند.