در حال بارگذاری ...
یادداشت علیرضا حنیفی، نمایشنامه نویس و کارگردان

سال ارزش گذاری متن

تداوم و گذر زمان، دو عامل اساسی در رشد و بالندگی یک اتفاق خصوصا اینکه، این اتفاق، دنباله ای به نام بین المللی را نیز یدک کشد. جشنواره تئاتر فجر، ویترین یک سال عملکرد هنرمندان، مسئولان و متولیان نمایش، پس از گذشت بیست و اندی از تولدش...

ویترینی در مقابل ویترین سال های گذشته، که آیا این ویترین توانسته خواسته ها را حتی اندکی جابجا کند؟
شاید معقوله فرهنگ و هنر، تنها شاخه ای از علوم بشری است که تاکنون نتوانسته اند برای ارزیابی آن، معیار مشخصی را استاندارد کنند.
اما مردم و خواسته هایشان از آن اتفاق فرهنگی، درست ترین معیار سنجش است. گرچه آمارگیری در این سرزمین هنوز جای پای ثابتی باز نکرده، اما می توان با سنجش نظریات مردم، که آیا خواستة آنان از این هنر بالا رفته و یا پس رفت داشته، جشنواره تئاتر فجر را به قضاوت نشست!
برای عدم رشد آن، هزار و یک دلیل در آستین نهفته، اما هزار و یکمین دلیل شاید نبودن متن قابل بین المللی شدن باشد. 
بیائید نگذارید، نویسندگان را غم نان، چون سیلی با خود همراه کند و یک سال را هم سال ارزش گذاری متن قلمداد کنید. البته نه فقط در حد شعار، بنر نوشتن، بلکه بنیادین. تا شاید آن اتفاق زیبا شکوفه دهد.




نظرات کاربران