«کلمه» ابزار مهم در نمایش است

به گزارش روابط عمومی سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر این جلسه با حضور امین عظیمی دبیرکارگروه نقد، یژی ژون کارگردان نمایش ، دستیار کارگردان، مونیکا کوز لووسکا و رضا سرور به عنوان منتقد ، ظهر امروز شنبه 9بهمن در «عمارت رو به رو» برگزار شد. نمایش «همسرایی یتیمان» به کارگردانی «یرژی زون» در بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره سی و پنجم حضور داشت. 
در ابتدا رضا سرور نمایشنامه‌نویس، دراماتورژ و منتقد تئاتر با اشاره به 5 غیاب در نمایش گفت: نخستین مساله این است که در این نمایش پروتاگونیست یا قهرمان داستان وجود نداشت . غیاب جنسیتی دومین موضوعی است که در این داستان به خوبی دیده می‌شود و با وجود 6 کاراکتر زن و   4 کاراکتر مرد هیچ رابطه‌ای بین اینها شکل نمی‌گیرد و به عبارتی این تفکیک نشدن جنسیتی ، نوعی سرکوبگری در این نمایش است . 
وی ادامه داد: سومین مقوله، نبود دیالوگ‌ها و غیاب کلامی در این نمایش است که به خوبی دیده می‌شود.
سرور افزود: یکی از ابزار مهم نمایش کلمه است که در این اجرا صدای سرکوب شدگان شنیده نمی‌شود.
این منتقد ادامه داد: مساله چهارم غیاب درونیات است و به اعتقاد من در جایی که دیالوگ نیست، نمی‎دانیم در درون کاراکترها چه می‌گذرد و این خود به نوعی حذف روانشناسی بازیگرهاست .
به گفته این مدرس تئاتر، پنجمین و آخرین غیبتی که در نمایش « همسرایی یتیمان» شاهد آن هستیم، غیاب دکور است. به این معنا که در این نمایش با دکوری مربع شکل روبرو می‌شویم که دائما بالا و پایین می‌شود و تداعی گریختن از حصار را ناممکن می‌سازد و شخصیت‌ها نمی‌توانند از حصار خود رهایی یابند. 
در ادامه طراح و کارگردان نمایش « همسرایی یتیمان» گفت: از برداشت ،دقت و دید خوب شما نسبت به اجرای نمایشم تشکر می‌کنم. «همسرایی یتیمان» بر اساس رمان «گل‌های گندم » گوی کروسی  اجرا می‌شود و نمایشی بی کلام را به مخاطبان نشان می‌دهد. این نمایش داستان محسور کننده ای درباره تنهایی انسان را برای مخاطب خود به تصویر می‌کشد. 
وی در ادامه افزود: نکته جالبی که در این نمایش وجود دارد، موسیقی آن است. زمانی که به دیدن مادرم در دهکده‌ای می‌رفتم و مسیر دوران کودکی خود را می‌پیمودم، این موسیقی از رادیو در حال پخش بود. با توجه به اینکه زمان سمفونی سوم از هنریک میکولایی گورتسکی 52 دقیقه 6 ثانیه است ،مدت زمان این نمایش نیز برابر با این سمفونی اجرا کردیم. 
این کارگردان لهستانی تصریح کرد: سمفونی از ابتدا تا انتهای نمایش همراه با کاراکترهاست و و ضربآهنگ داستان را موزون می‌کند. نمایشی که در آن ما صدایی از واژگان قدیمی درباره از دست دادن شخصی زمزمه می‌شود و فقدان، نبود و درد ناشی از غیبت کسی و درباره ناپدیدشدنی است که در آن کاری از دست ما ساخته نیست و باید بپذیریم و با این مساله کنار بیاییم. همان گونه که با تنهایی خود کنار آمده‌ایم.
وی با اشاره به درون مایه این اثر نمایشی ادامه داد:  این نمایش یک صدا از واژه‌های تکراری در مورد درد و فراق یا به نوعی تنهایی روایت می‌کند و هر کسی با برداشتی در نهایت به سیاهچال کشیده شده و به نوعی داستان به ناچاری کاراکترها اشاره می‌کند و اینکه دیگر هیچ کاری از کسی ساخته نیست. 
گفتنی است یژی ژون سیکرزینی متولد لهستان(1953)کارگردان و بازیگر تئاتر، دانش‌آموخته ادبیات از دانشگاه جاگیلونیان کراکو لهستان، نویسنده و کارگردان هنری و نظری گروه تئاتر کی تی او، کراکو. موسس و مدیر فستیوال بین‌المللی تئاتر خیابانی ULICA کراکو است.
امسال جلسات کارگروه نقد تئاتر برای نخستین بار به ‌نقد و بررسی تمامی آثار حاضر در بخش‌های مسابقه به ‌صورت مکتوب، حضوری و چند رسانه‌ای می‌پردازد.